Zara over haar vriendin Jade
Hoe is het om te leven met een chronische zieke als je zelf chronisch ziek bent?
Dat is een goede vraag. Aan de ene kant is het fijn om dezelfde ervaringen te delen, elkaar begrijpen, geen vooroordelen hebben, enz. Aan de andere kant is het lastig, je weet waar degene door heen gaat en dat het niet altijd even makkelijk is.
Vandaag mag ik mijn verhaal als chronische zieke die leeft met iemand die chronisch ziek is met jullie delen. Mijn naam is Zara en ik ben 15 jaar oud. In deze blog ga ik schrijven over een chronische zieke vriendin van mij namelijk over Jade.
Ik heb Jade leren kennen op de kinderafdeling in het UMC in Maastricht. Ik ben zelf chronisch ziek en heb vroeger regelmatig in het ziekenhuis gelegen net zoals Jade. We hebben vaker met elkaar op een kamer gelegen, samen gespeeld op de afdeling en we hadden al vrij snel een klik. Onze ouders hadden en hebben nog steeds erg goed contact. Jade en ik zagen elkaar regelmatig in het ziekenhuis en ondanks alles hadden we het altijd gezellig, we maakte er het beste van.
Naar mate we ouder werden, werden we steeds betere vriendinnen. We hebben veel diagnoses die met elkaar overeenkomen waardoor we elkaar heel goed begrijpen. Als chronische zieke begrijp je elkaar sowieso beter wat heel voordelig is. Het is goed om over je ziektes te praten, zo leer je er mee om te gaan. Jade en ik praatte altijd over alles, als een dokter vervelend is, als er iets met de sonde is, als er nieuwe diagnoses ontdekt worden, enz.
Het is lastig om een goede vriendin zo te zien struggelen. Je weet wat ze doormaakt omdat je het zelf ook mee maakt en dat raakt mij heel erg. Het ‘zieke’ leven is niet altijd even leuk. Je hebt doktoren die je niet geloven, je kan verkeerde diagnoses krijgen, überhaupt diagnoses krijgen is moeilijk, niet alle doktoren zijn even aardig, onbegrip, uitgemaakt worden voor aansteller… Enz.
En juist omdat je dit zelf hebt meegemaakt is het nog moeilijker om te zien dat anderen hier ook mee dealen.
Ik vind het geweldig om te zien hoe Jade hier mee om gaat en daar heb ik ook echt bewondering voor. Het is zo knap om te zien hoe zij haar eigen pad bewandelt. Ik weet hoe lastig het is en daarom vind ik het juist zo mooi om te zien. Ze maakt alles positief, je zal haar niet snel horen klagen over iets.
Wij hebben allebei een sonde, Jade een neus-darm sonde en ik een pej sonde. We zijn samen opgegroeid en ook samen opgegroeid om te leven met een sonde. De mooie momenten zijn toch echt dat wij meerdere keren elkaars sonde hebben aangesloten, dat was dan onze manier van ‘uit eten’ gaan terwijl we dan in het ziekenhuis lagen. Doktoren vonden het altijd schattig om te zien.
Het is fijn om iemand dicht bij je te hebben met ongeveer dezelfde situatie. Onze situatie is hetzelfde en ook weer heel anders tegelijk. We helpen elkaar waar we handen tekort komen.
Ik kan niet vaak genoeg zeggen hoe blij ik ben dat wij op elkaars pad zijn gekomen. Het had zo moeten zijn! Jade is écht een strijder, een vechter, een doorzetter en een bikkel van een meid.
Ik ben zó trots op haar en ik ben heel blij om haar naast mij te hebben staan.
Bedankt lieve Jade dat je er altijd voor mij en heel veel anderen bent.
-Zara