22 februari 2022 – Hé jij, vertel eens even…
Hoi Stephanie,
Als ik het zo lees dan heb je wel even moeten afzien. Wat een rollercoaster lijkt me dat als je in een paar dagen tijd zoveel op je af krijgt. Fijn dat de huisarts zo snel heeft gehandeld en dat je ook snel bij een neuroloog terecht kon. Dat is niet altijd het geval. Ik kan me niet voorstellen hoe je je hebt gevoeld. Lijkt me een zeer intensieve en spannende tijd als je nog niet goed weet wat er op je af gaat komen bedoel ik. Je zal vast met veel vragen hebben gezeten. Ben jij zo’n type dat gaat googlen naar symptomen of ben je daar wat nuchterder in? Ik kan me zo voorstellen dat als je al zo lang met vage klachten rondloopt en je eindelijk een naam kunt geven aan dat wat je hebt, je inderdaad opgelucht zal zijn geweest. Maar dan? Je zegt zelf al dat het nog onbekend was voor je MS. Heb je je er meteen in verdiept of dacht je nou eerst maar eens een plekje geven dan komt de rest later wel?
Ik heb even goed moeten nadenken hoor, maar ik geloof niet dat ik ooit een MRI heb gehad. In mijn geval ging het om een CT-scan. Olive heeft die onlangs een ondergaan en die vond het ook verschrikkelijk. Die omschreef het als heel benauwend en veel herrie inderdaad. Wat fijn ook voor je dat er meteen iemand klaarstond, ik kan me zo voorstellen dat je ook je verhaal wel even kwijt wilde. Het is ook niet niks als je in een paar dagen zoveel angstige momenten beleefd toch?
"Het besef dat alles wat je doet je veel energie kost."
Mijn werk bij Vluchtelingenwerk was vooral administratief, ik werkte op de afdeling “huisvesting”. Als een vluchteling vanuit het asielzoekerscentrum een huis aangeboden kreeg dan regelde wij de bezichtigingen en eventuele overname van spullen van de vorige bewoner. Het aanvragen van bijvoorbeeld een uitkering, de verzekering en het gas-water-licht. De noodzakelijke dingen die je nodig hebt om te kunnen wonen. Ik had dus voornamelijk contact met gemeente en woningbouwvereniging. De vluchtelingen zelf zag ik een paar keer en dan werden ze overgenomen door een coach die hen verder begeleiden bij hun inburgering.
En toen kwam daar dus een einde aan.
Wat mij het meest belemmerd in het dagelijkse leven is toch wel de vermoeidheid en de overprikkeling. Het besef dat alles wat je doet je veel energie kost. Dat wat me eerst zo makkelijk afging moet nu in een veel lager tempo. Ik heb opnieuw moeten leren dat ik taken en huishouden moet verdelen. Ik ben van mezelf een duizendpoot, kon altijd honderd dingen tegelijk, maar nu dus niet meer. Dat vond ik vooral in het begin heel lastig.
Verder draag ik oordoppen omdat anders geluiden tien keer versterkt binnen lijken te komen. Denk aan je MRI met bouwgeluiden maar dan de hele dag door. En het licht buiten van de zon of de verkeerslichten zijn ook echt een ding voor mij. Ik heb stiekem een hele waslijst hoor. Maar ik denk dat je dat wel zult herkennen? Een paar keer je brief herlezen omdat ik dan weer ‘vergeet’ wat je geschreven hebt is ook een goed voorbeeld trouwens.
"En het enige wat me helpt is goed mijn eigen grenzen bewaken."
En ja, als alleenstaande moeder is dat best wel eens pittig. Ik zeg vaak genoeg dat ik blij ben dat de kinderen al wat ouder zijn. Ze kunnen zich iets beter inleven en rekening houden met mij. Al vinden ze dat niet altijd even leuk, maar gelukkig hebben we een goede dosis humor. Als ik weer eens een verspreking heb of als ik iets zogenaamd doms doe. Ik ben eigenlijk best trots op ze hoe ze zich hebben weten aan te passen.
Ik hou echt allang niet meer alle ballen in de lucht hoor. Ik heb mogen leren dat dat nou juist niet meer hoeft. Ik mag af en toe even loslaten, en het enige wat me helpt is goed mijn eigen grenzen bewaken. Al lukt dat niet altijd even goed.
Ik hou heel erg van muziek, ik kook graag en fotografie heb ik weer opgepakt, zeg maar. Ik maak graag een wandeling en heb altijd wel mijn telefoon bij me natuurlijk. Op een of andere manier laad ik er ook weer van op. Het vuurtje is weer gaan branden dus begin dit jaar besloten om daar wat meer mee te willen gaan doen. En wat is voor jou ontspanning?
Lijkt me een mooie om mee af te sluiten voor nu.
Groetjes weer en tot de volgende, Maria.