29 maart 2022 – Hé jij, vertel eens even…
Hoi Stephanie,
Dat heb je inderdaad goed begrepen. Misschien is het een luxe weet ik niet, maar zij deed heel veel huisbezoeken omdat ze van mening was dat dit de beste oefenplek is. Naast de ergotherapeut heb ik afgelopen 2 jaar ook begeleiding vanuit SWZ zorg gekregen en ook die komen aan huis. Een hele fijne organisatie die ondersteund op alle leefgebieden. Zij bieden zorg bij onder andere niet-aangeboren-hersenletsel. Wat ik erg fijn vond omdat ik een kleine sociale kring heb en ik ook niet alwetend ben. Ik kan bij mijn begeleidster terecht met alle vragen of als vastloop. Ze is de afgelopen 2 jaar mijn houvast geweest. Tuurlijk heb ik veel op eigen kracht moeten doen, maar het is altijd fijn als je iemand hebt die met je mee kan denken en een plan kan uitzetten.
Zo heb ik de afgelopen jaren kunnen groeien. Via deze organisatie heb ik ook Hersenz training gevolgd, een programma wat afgestemd is op de periode als je soort van ui gerevalideerd bent. Want uiteindelijk werd ik soort van weggestuurd met: dit is het meest haalbare, beter wordt het niet. Je zult het ermee moeten doen. Ik weet natuurlijk inmiddels wel beter. Want ondanks dat ik weinig “nieuwe” vaardigheden heb geleerd, weet ik wel dat ik mega veel stappen heb gezet.
Op dit moment voelt het veel minder als een gevecht. Ik zit lekker in mijn vel en heb echt het gevoel dat ik weer veel meer aankan. Dat is tricky want af en toe kom toch die man met de hamer. Shit weer mezelf voorbij gelopen. Dat is nou eenmaal een gegeven, je kunt er niet altijd op voorbereid zijn. Soms overvalt het je gewoon.
Ik herken inderdaad ook wel wat je zegt over het gesprek met gelijkgestemden. Zij begrijpen je vaak als geen ander, ook al uit het zich voor hen totaal anders. Het is waardevol om te delen, je omgeving probeert vaak in te leven maar dat lukt natuurlijk niet altijd.
Hoe is dat voor jou? Is dat iets waar je nog veel tegenaan loopt? Of heeft jouw omgeving op dit moment wel de juiste kennis? Houden zij voldoende rekening met jou of stuit je nog vaak op onbegrip en hoe ga je daar dan mee om?
Maak jij eigenlijk gebruik van hulpmiddelen? Hoe is dat dan gegaan. Je hebt dat traject gevolgd in Tilburg en toen? Hoe ging dat verder.
Ik zit zelf nu in de afrondende fase als het gaat om begeleiding vanuit SWZ zorg. Nou de modules klaar zijn heb ik niet echt meer een hulpvraag. Is het meer van laten we samen koffie drinken en wat bijkletsen. Ik vond het eerst wel spannend, maar toen het voorstel kwam om het binnen een halfjaar af te gaan ronden, was mijn eerste gedachte: pff nog zo lang. Haha. Dus kwamen we al snel tot de conclusie dat het goed is nu!. We kunnen vooruit gaan kijken.
En om antwoord te geven op je vraag ik of wel eens Netflix. Sinds een halfjaar is mijn televisie weer terug in de huiskamer en er wordt eigenlijk alleen maar Netflix gekeken. De manier om mezelf stil te zetten, hihi. Ik heb even goed moeten nadenken voor tips. Dat vind ik altijd een hele lastige maar ik zal eens proberen of ik je kan prikkelen met mijn favorieten: de laatste serie die ik uit heb gekeken nu is “Queen of the south” en “Top boy”. Maar ook zoiets als Downtown Abbey, Lovesick of Selling Sunset zijn favoriet bij mij. Ik wil vaak gewoon even verstand op nul. Ik kijk zoveel verschillende dingen, eigenlijk. Ik weet niet precies wat je smaak is natuurlijk. Maar voor mij hangt het heel erg af van mijn humeur. Ik heb niet altijd zin in zware kost. ‘Inventing Anna” staat nog wel op mijn verlanglijstje, ik geloof dat ik die voorrang ga geven nu.
Dus ga ik je achterlaten met mijn kijktips! Mocht je er nog een paar voor mij hebben, kom maar door! 🙂
Liefs, Maria Adelaida