Ik zat achter mijn computer in mijn UMC Utrecht te kijken en zag dat ik een afspraak de volgende dag had in UMC Utrecht. Ik was hier nog niet van op de hoogte en ging dus informeren bij de afdeling radiologie, waar het onderzoek gepland stond. Die mevrouw vertelde mij dat dit ingevoerd was door een uroloog en zij alleen wist dat ik mij op dat tijdstip moest melden. Deze mevrouw adviseerde mij om contact op te nemen met de polikliniek urologie voor verdere uitleg. Ik de polikliniek urologie gebeld en die assistente zag dat dit was ingevoerd door een arts assistent uroloog na overleg met mijn behandelend uroloog, maar de desbetreffende uroloog was op de operatie kamer aan het opereren en zou mij dezelfde dag nog terugbellen.
"Mijn moeder stond net op het punt om naar huis te gaan..."
De stomaverpleegkundigen van UMC Utrecht wisten ook niet wie dat had ingevoerd. Ik moest dus afwachten tot het telefoontje van de uroloog.
Net na de lunch ging mijn telefoon een anoniem nummer, ik nam de telefoon op. ‘Goedemiddag, mevrouw van Hooff, u spreekt met de opnameplanning van UMC Utrecht, u mag zich morgen melden om 9.15 uur op afdeling D5 West en mag dan na één nacht te verblijven, de volgende dag aan het einde van de middag weer naar huis toe.’ Gelukkig kwam mijn moeder mij halen om naar de revalidatiearts te gaan bij Revant Revalidatiecentrum. Terwijl ik naar mijn afspraak ging met de revalidatiearts ging mijn moeder een hotel regelen. In UMC Utrecht zit namelijk een hotel waar je kan overnachten inclusief ontbijt. Zodat we geen last hadden van de ochtendspits.
Ik kwam terug in Merlinde en mijn moeder en ik gingen mijn tas klaarmaken om mee te nemen dezelfde avond naar UMC Utrecht. Mijn moeder stond net op het punt om naar huis te gaan, toen mijn telefoon ging. Een verpleegkundige van Merlinde, ze bleek voor mijn deur van mijn kamer te staan en dacht dat ik nog niet terug was van het revalidatiecentrum. Deze verpleegkundige had een onaangename mededeling. Ik moest eigenlijk de dag na het ziekenhuis weg uit Merlinde, mijn indicatie liep af.
"Een uitkering is al geen vetpot..."
Dit viel bij mijn moeder en mij rauw op het dak. De thuiszorg kan namelijk niet zes keer per dag bij mij komen om mij te helpen om mij te katheteriseren. En daarbij komt ook nog dat mijn moeder zelf voor een kleine ingreep naar het ziekenhuis moest en zij mijn mantelzorger is. En een niet onbelangrijke bijkomstigheid: ze is ook niet medisch onderlegd. De verpleegkundige van Merlinde had daar géén boodschap aan en was er niet ontvankelijk voor. Ze zei: ‘Je kunt hier blijven particulier, maar dat kost je dan 100 euro per dag.’ Ik dacht: hoe ga ik dat betalen met mijn uitkering? Een uitkering is al geen vetpot en je houdt net geld over om de rest van de maand door te komen. Meteen weer met UMC Utrecht de transferverpleegkundige gebeld en gevraagd of er met SPOED de volgende werkdag bij Merlinde een indicatie binnen kon zijn, waarin de transferverpleegkundige
aangeeft dat het geen planbare zorg is. Dit is nodig omdat het dan door de ziektekostenverzekering vergoed wordt. Gelukkig ging de transferverpleegkundige het uitzoeken en regelen, en mijn moeder werd nog teruggebeld toen ze naar huis toe reed.
Toen ging aan het einde van de middag mijn telefoon weer. Het was de stomaverpleegkundige (UMC Utrecht) die mij belde, maar door al mijn emoties en stress kon ik niet meer helder nadenken en alleen maar huilen. Ik vroeg de stomaverpleegkundige om mijn moeder te bellen. En dat gebeurde door de stomaverpleegkundige. Na het avondeten kwam mijn moeder mij halen om naar Utrecht te rijden. Het ging deze keer snel, want na 19.00 uur kun je 120 km rijden op de autosnelweg. Dus het gaat wel sneller dan in de ochtendspits.
"Mijn stoma moet nog wennen aan wat ik drink."
Na in de ochtend ontbeten te hebben gingen wij naar afdeling D5 West om mij te melden. Mijn moeder en ik moesten nog even wachten in de koffiekamer van de afdeling. Ik hoefde niet heel lang te wachten en werd vrij snel door een verpleegkundige naar mijn kamer gebracht. Na even wachten kwam de stomaverpleegkundige kijken bij mij en zei mij dat ik in de avond nog een kamergenoot kreeg, ik mocht dus kiezen waar ik wilde slapen. Ik koos voor het raam, ze zei: ‘wie het eerst komt, wie het eerst maalt.’ Dat was dus een meevaller op de spannende dag.
Ik werd door iemand van afdeling vervoer naar de afdeling radiologie gebracht en ik kreeg het cystogram; er werd via de verblijfskatheter contrastvloeistof ingespoten en werden er foto’s gemaakt van mijn blaas. Er werd daarna nog een echo gemaakt van mijn nieren om te kijken of er geen terugstroom van urine naar mijn nieren was. Dit was niet het geval. De radioloog ging overleggen met de uroloog en er moest nog iets uitgezocht worden. Ik moest nog even wachten op de uitslag. Toen kwam het goede nieuws de blaas is goed aan elkaar gegroeid! Jippie, de operatie is geslaagd. Ik ging weer terug naar de afdeling toe en de stomaverpleegkundige kwam de tube uit mijn stoma halen en via mijn Monti stoma katheteriseren. Gelukkig kwam ze heel goed en gemakkelijk in mijn stoma. En daarna moest ik zelf onder begeleiding van de stomaverpleegkundige in mijn Monti stoma katheteriseren. Dit ging goed!
Ik ging daarna met mijn moeder even buiten wandelen en had in de ochtend weinig gedronken en tijdens de lunch veel. Dus kreeg ik een lekkage via mijn stoma. Mijn stoma moet nog wennen aan wat ik drink. Dit kan tot zes weken duren voordat de stoma eraan gewend is. Gelukkig hoef ik tijdens de nacht niet te katheteriseren en wordt er een katheter in mijn stoma aangebracht, waar een zak aangekoppeld wordt. De volgende dag moest ik nog katheteriseren en ging eindelijk na ZEVEN JAAR mijn verblijfskatheter eruit. Dit was voor mij een feestje. Verlost van de vervelende slang in je plasbuis. Aan het einde van de middag ging ik met alle overdrachtpapieren weer terug naar Merlinde. Ik ben een gelukkig mens. Een blij ei hier. Alles is geslaagd!
Veel liefs,
Danielle