Anders is anders
Als ik mijn eigen blogs terug lees dan zie ik dat mijn Nederlands niet meer is wat het was. Mijn hoofd is soms te vol omdat ik teveel indrukken opdoe, wat gek is want ik ben alle dagen alleen thuis, met uitzondering van de dagen dat mijn meiden en/of vrienden even gezellig even bij me komen. Hoe dan ook: teveel indrukken is op dit moment echt van toepassing want ik weet niet wat me overkomt met het opstarten van Facebook en het dus meer onder de aandacht brengen van mijn site. Het is opeens overal druk en ik merk dat ik daar nog steeds niet aan gewend ben en dat dit heel veel onrust teweeg brengt, en niet alleen voor wat betreft het foutloos Nederlands schrijven.
Vroeger (lees: tot halverwege 2015) schreef ik columns, zong ik af en toe in een band, reed ik auto, deed ik vrijwilligerswerk en had ik mijn eigen huishouden onder controle. Ik had een groot sociaal leven, reed jaren van hot naar her en wilde nergens iets van welke gezelligheid dan ook missen. Hoe anders is het nu…
Maar anders wil niet altijd zeggen slechter, toch? Althans: ik heb er ook heel veel bij gewonnen toen ik in 2015 plat kwam te liggen, al ben ik daar pas sinds een jaar of twee achter. Alles is anders en veel in het positieve, en dan doel ik met name op mezelf en hoe ik als mens gegroeid ben. En hoewel ik van nature een positief en opgewekt karakter heb en ben, wordt dit écht op de proef gesteld als je min of meer hele dagen plat ligt. Je in zo’n situatie staande houden betekend dan ook echt dat je (mijns inziens) chronisch positief bent.
Dus toen ik het verhaal las van Martine (“Welkom in de wereld van een kneus” op de socials) voelde ik een dusdanige vorm van herkenning dat de tranen mij over mijn wangen liepen. Want ik weet gewoon hoe het voelt om zoveel uur plat te moeten liggen. Om keuzes te moeten maken omdat heel veel niet meer gaat, om op te zien tegen de seizoenen die zich straks aandienen; de herfst en de winter. Want pas dan wordt je wereld echt klein. Juist als je alle dagen 21 uur per dag ligt… Maar wat mij het meest raakte was het feit dat ze ondanks al die uren plat het vermogen heeft positief in het leven te blijven staan. Echt een feest der herkenning want hoewel ik veel chronisch positievelingen ken, sluit er niet eentje zo goed bij mijn verhaal aan als het verhaal van Martine…
Enniewee, alles is dus anders sinds ik Facebook onveilig aan het maken ben en ik mijn weg moet zien te vinden in de talloze lieve berichtjes en aanmeldingen. Naar mezelf luisteren is in deze een groot goed om de drukte die het automatisch met zich meebrengt een plekje te geven. Want een verandering als deze, dat kost nou eenmaal tijd. Juist als je chronisch ziek bent. Maar wat ik al schreef in het begin van deze blog: anders wil niet altijd zeggen slechter en in dit geval is het zeer zeker niet slechter. Het geeft me ondanks een kop vol watten, onwijs veel energie. Ik ben de laatste jaren niet meer zo enthousiast geweest als nu.
Er komt simpelweg een droom uit want ik roep al jaren: ‘ik wil andere mensen helpen, ik wil naar buiten brengen hoe het voelt, waar je tegenaan kunt lopen en dat het anders moet. Niet iedereen heeft het lef het beestje bij de naam te noemen, maar ik wel.’ Ik weet hoeveel energie het kost als zaken gewoon tegen je werken zoals bijvoorbeeld bij een WMO, het UWV en/of werkgeversorganisaties… Wat de boer niet kent, is er niet. Zoiets. Zelfs als je alle medische stukken voor elkaar hebt, kan een strijd soms gewoon niet voorkomen worden. Onbegrijpelijk en dat MOET anders…
En niet alleen bovengenoemde instanties laten het vaak afweten. Ook familie, vrienden en/of kennissen. Buren. De bakker. De slager of de drogist. Mensen zijn dol op het (ver-)oordelen van het plaatje. Zeker als je hulpmiddel niet zichtbaar is…
Daarin gaan Martine en ik hopelijk (mede) verandering in aanbrengen. Wij gaan hopelijk iets baanbrekend opstarten waardoor we mensen (nog meer) bewust maken van de wereld van de chronisch zieken. Want één ding is ons heel helder: de vooroordelen, het onbegrip en de aannames moeten simpelweg écht de deur uit.
Don’t judge a book by it’s cover, openheid leidt tot begrip en samen staan we sterk.