De foto die ik heb uitgekozen is bijzonder voor mij omdat het een moment was dat ik voor de eerste keer alleen met mijn rollator op stap ging. Het was op een middag dat ik goed had uitgerust en zin had in dit avontuur. Samen met mijn moeder en zus ging ik een kopje koffie drinken bij mijn tante.
Bij vertrek thuis ging de rollator ingeklapt achter in de auto. Ik was wel gespannen, want het was de eerste keer dat ik mijn rolstoel thuis liet. Ik kan je vertellen dat het wel een gek gevoel is dat hij er niet bij is. Maar ik voelde me goed en vertrouwde op mezelf dat ik het gewoon even ging doen. Toen we bij mijn tante aankwamen, werd de rollator uit de auto gehaald. De auto stond op de oprit dus had ik ook gelijk met onregelmatigheden te maken waardoor ik alert moest zijn met hoe ik liep. Goed mijn voeten optillen is dan erg belangrijk. Maar wat je dan ook wel even moet weten is dat ik altijd al op moet letten hoe ik loop. Maar dit keer moest ik extra opletten. Mijn moeder pakt bij twijfel altijd mijn broek vast. Dat deed ze nu ook. Omdat de oprit omhoog loopt was het dubbel zwaar. Maar mensen die me kennen weten dat ik niet opgeef en een echte doorzetter ben. We liepen achter het huis langs naar de tuin. Omdat dat redelijk gelijk liep ging dat best soepel en snel. Toen ik naar binnen moest lopen hebben we deze foto gemaakt. Het gevoel wat ik had op dat moment kan ik het beste omschrijven als euforie. Zo trots als een pauw op mezelf. Op vlakke stukken liet mijn moeder me los en liep ik zelf met de rollator.
Toen de koffie op was moest ik natuurlijk weer naar de auto lopen. Mijn tante had toen een huis met trappetjes en drempels maar ook dat ging me best goed af. Met een heel blij stapte ik weer in de auto want ik had mijn doel bereikt. Voor de eerste keer met alleen de rollator op stap was gelukt.
Heel knap. Wat een doorzetter.
Ja, dat weet ik nog goed, die dag!
Wat had je het goed gedaan!!😊👍