Auto – Nanis mestcellen
Toen ik 17 was ben ik begonnen met rijlessen. Alles verliep goed maar helaas moest ik vaker de lessen verzetten omdat ik pijn in mijn knieën had of periodes op krukken liep. Zelfvertrouwen in een auto was er wel, ik was er inmiddels mee opgegroeid een vader die vrachtwagenmonteur was, een huishouden waar Formule 1 werd gekeken toen wij nog klein waren en iedere eerste 14 dagen van het jaar Dakar op staat. Tot dat ik betrokken raakte bij een eenzijdig ongeluk waarbij wij van de weg af raakte en een stuk naar beneden vielen (wellicht overbodige informatie maar ik reed uiteraard niet). Gelukkig raakte er niemand gewond en was alleen de auto beschadigd.
Toch heeft dit een grote indruk op mij gemaakt waardoor ik heel erg onzeker werd in een auto, net voor mijn 2e haalde ik tijdens een herexamen eindelijk mijn rijbewijs. Ik had zoveel stress in een auto dat ik na het halen van mijn rijbewijs niet durfde te rijden en dit dan ook vermeed. Gelukkig heeft mijn vader mij dit vertrouwen weer terug gegeven en heeft hij er voor gezorgd dat ik geen stress meer had in een auto.
SKODA FABIA
Op mijn 21e verjaardag kocht ik dan ook mijn eerste eigen auto waarin ik nog steeds rijd: een zilveren Skoda Fabia die één jaartje jonger is dan mij.
Tegenwoordig rij ik heel graag maar helaas kan dit niet altijd en grote afstanden zijn op dit moment niet verstandig vanwege mijn knieën, maar gelukkig gaat ook dit een heel stuk beter met de knie ortheses. Auto rijden is momenteel zelfs pure ontspanning voor mij en als ik iets veel stress heb of veel aan mijn hoofd heb rij ik ook graag een stuk om mijn hoofd leeg te maken. Ik word er rustig van en er is niks zo mooi om de zon onder zien te gaan terwijl je in het prachtige heuvelland rond rijd.
Bij anderen in de auto zitten doe ik dan weer niet graag, er zijn niet veel mensen waarbij ik graag in de auto zit. Sterker nog? Die zijn op een halve hand te tellen. Zodra ik geen eigen controle heb over iets vind ik het bij voorbaat al verschrikkelijk want eens een control freak altijd een control freak.
Het zijn de kleine dingen waar ik echt van kan genieten (tot dat ik moet tanken want dan springen de tranen in mijn ogen, haha) zoals het uitzicht, de muziek en het geluid van mijn 21 jaar oude Fabia die rammelt van elke kant maar ondanks dat alles is het stiekem wel een hele fijne auto. En ooit als ik heb doorgespaard dan zal er vast een automaat komen zodat ik ook grotere afstanden kan rijden zonder pijn of zonder mij zorgen te maken over krachtverlies tijdens een rit.
‘Geniet van de leuke dinger en duch ze zolang esse ’t nog kinst’
Veel liefs, Nani