About last month
Voor de leeftijdsgenoten onder de lezers… ”About last night, de film. Weten jullie nog? Het was 1986, ik was 16 net 17. het is die film met Rob Lowe, ja ook met Demi Moore maar het gaat mij dan vooral om Rob Lowe.
Weer terug naar 2021 en ik hoop dan ook te spreken over last night, maar helaas. Het is last month. Ik heb jullie in mijn column van 10 mei verteld dat ik een tandarts fobie heb. Ook vertelde ik dat ik 10 mei naar de kaakchirurg moest. Nou schrijf ik mijn columns tegenwoordig op vrijdag i.p.v. zondag en dat was in dit geval maar goed ook. Want zondag 9 mei, the day before, ben ik me toch een partij door mijn rug gegaan. Ik kon mij amper meer bewegen. Ik heb mijn rollator erbij moeten pakken om kleine stukjes te lopen in huis. Angst, hé? Dat zoekt je zwakke punten en dat is bij mij onder andere mijn rug. En die was de klos, flink de klos.
Met de rollator ben ik toch naar het ziekenhuis gestrompeld en heb mij gemeld. De kies, die finaal doormidden was, moest eruit zoals gezegd. Daarvoor was er een plekje op 19 mei. Tot die tijd was het pijn lijden en vloeibaar eten. De kaakchirurg vroeg nog wel hoe ik de volgende keer zou komen als ik dit al had met een gewone afspraak. Ik zei doodleuk “met een brancard”. Ach hadden we toch nog even gelachen.
Een dag later mocht ik mij melden bij de fysiotherapeut. Zij was op haar zachts gezegd niet blij met die rug. Het was ook veel erger dan ze had verwacht. Advies komende tijd liggen of lopen, zitten is uit den boze. Nou heb ik altijd wel zware pijnstillers in huis dus die ben ik gaan slikken. Diazepam en Tramadol afwisselend van elkaar en af en toe een paracetamol voor een extra boost. Het zijn geen medicijnen waar je je lekker helder van voelt overigens. Maar ik heb de dagen doorgeworsteld en moest op 17 mei bij de revalidatie arts langs. Die was “not amused” met wat ze zag. Er was nog weinig tot geen verbetering in de rug, dus ik strompelde met rollator haar spreekkamer in. Zij was het niet eens met de hoeveelheid “drugs” die ik genomen had de afgelopen 8 dagen. Ze belde waar ik bij zat mijn huisarts voor een andere “drug” genaamd Oxazepam. Ze belde het revalidatiecentrum voor een versnelling van de intake voor mijn vierde revalidatie traject. En weer op naar huis, nog twee dagen te gaan tot de 19de.
Eindelijk is het dan zover die kies gaat eruit. De kaakchirurg was niet optimistisch “die gaat er nooit in 1 keer uit” en de verdoving was weer eens een ramp. Na zes keer bij geprikt te hebben werkte het gelukkig en ging ze aan de slag. Uiteindelijk is de kies er in acht stukjes uitgeboord en gezaagd ze is met de boor op zoek gegaan naar de laatste stukjes en ik mocht naar huis. In de avond mocht ik gelukkig weer starten met de antistolling want het stoppen daarmee vond ik ook doodeng. Ik was moe, doodmoe en ik had veel pijn. Het lastige is dat ik niet tegen paracetamol kan, tenminste ik kan niet langer dan één dag de spiegel hooghouden, want ik krijg dan knallende koppijn. NSAID’s mag ik niet i.v.m. antistolling, LPAC en een maagverkleining. Dus dan blijft Tramadol en Diazepam over. Daar ben ik dan ook mee doorgegaan alleen Tramadol werkte helemaal niet tegen die pijn in de kaak. Wel word ik er suf van dus ik kan er wat beter van slapen.
De dag erna had ik wat verhoging en een aardig duivenei op mijn onderkaak zitten. Dat hoort erbij. De dag daarna werd dat duivenei nog even wat groter. Ik wist niet eens dat dat kon. En de pijn was bijna niet uit te houden. In de morgen kreeg ik ook nog eens mijn eerste vaccinatie tegen corona. Ik voelde mij te beroerd om blij te zijn. Thuis naar bed en een paar uur later wakker worden met bijna 39 graden koorts. In de avond liep de koorts nog hoger op dus toch maar even de HAP gebeld. Ik mocht direct door naar de SEH… Daar kreeg ik uren later een kuurtje mee. En bij verergering moest ik direct terug. Het kuurtje bleek gelukkig aan te slaan. Na een paar dagen begon ik me weer mens te voelen. Zo fijn!
Afgelopen woensdag moest ik nog even terug naar de poli. Inmiddels kon ik gelukkig ook weer zonder rollator lopen. Ik kom binnen in de spreekkamer en ze staan daar allemaal helemaal ingepakt. De kaakchirurg en haar assistente. Ik schrok en deinsde wat achteruit. Gelukkig stond daar een muur. de kaakchirurg zei: “Je hebt toch Corona? En noodsituaties moeten we dan gewoon helpen” Ehhh ik heb helemaal geen corona… Dat was nog even een rare situatie hahaha. Het stond verkeerd in de computer. Ik gaf aan dat de kies ernaast zo’n pijn heeft gedaan. Tja zei ze, het was dan ook een grote verbouwing en bij een grote verbouwing hebben de buren overlast. Mooie duidelijke metafoor en zo heerlijk nuchter gebracht, ik hou daarvan. Afijn about last month… Dat was mijn maand, ik hoop dat die van jouw beter was eerlijk gezegd.
En nog weer even terug naar ”About last night” Om toch nog even fijn ”af te sluiten” Die Rob Lowe… Dat was echt wel een lekker ding… Tot hij aan de alcohol en drugs ging dan. Ik ben gelukkig ook weer helemaal afgekickt. Een helder hoofd is toch het fijnste.