Through the barricades
Vanmiddag even een uurtje aan m’n diamond painting gewerkt. Nou ja gewerkt… Gehobbyd.
Je kan diamond painting natuurlijk geen werken noemen. Al moet ik eerlijk bekennen dat ik door het plakken van die kleine priegelsteentjes m’n motoriek grotendeels heb terug gekregen waardoor ik weer kan schrijven en dat was best hard werken.
Maar goed vanmiddag was het ontspannend bedoeld. Het grote ontspannen lukt me natuurlijk niet want ik doe alles met een enorm hoge spierspanning. Maar de bedoeling was in ieder geval goed. En ik dacht: ‘kom even een beetje extra ontspanning’, dus zet ik spotify erbij aan. Beetje rustige muziek en ik zocht nog wat lekkere nummers op. Van het steentjes plakken komt dan niet veel meer want tja twee dingen tegelijk doen lukt niet best meer. Maar muziek luisteren en meezingen… Heerlijk! Kom ik ineens op Spandau Ballet, dat is lang geleden!! Ja ja mensen zo oud ben ik al… True… Gold… Only when you leave… Through the barricades… En ja ineens ben ik in gedachte terug bij mijn allereerste concert.
Ik was ‘n jaar of 15 en ging met een groep vrienden naar Ahoy. Nog nooit was ik naar een concert geweest dus had geen idee wat me te wachten stond. Maar ach ik vond Spandau Ballet geweldig dus dat moest goed komen. We hadden staanplaatsen en stonden erg vooraan. Op het moment
dat de lichten uitgaan en het concert gaat beginnen was vooraan staan echt wel een uitdaging aangezien je bijna geplet werd door de hysterische massa. De muziek start en iedereen begint mee te zingen en te dansen. Wat een geweldige ervaring!!!! Dan vallen er best wat mensen flauw en begint de crew met het uitdelen van bekertjes water er zijn er natuurlijk nooit genoeg
voor iedereen maar hoe mooi… Men neemt een paar slokken en geeft het bekertje door voor de volgende. Daar kan je nu natuurlijk niet meer mee aankomen in deze corona tijden maar ik weet dat ik met open mond (en dat was niet van de dorst) stond te kijken. Wat een samenhorigheid, wat een geweldige dynamiek!! Ik besloot ter plekke dat ik voortaan naar zoveel mogelijk concerten zou gaan. Deze sfeer… Was uniek!
Ik heb woord gehouden ik ben naar zoveel concerten geweest als ik maar kon. Een greep uit de artiesten: Duran Duran, Eurithmics, Level42, Golden Earring, Bryan Adams, Rolling Stones (in Duitsland) Jean Michel Jarre ( in Parijs), Tina Turner, Ryuichy Sakamoto, David Sylvian, UB40
Simple Mind, Guns and Roses, T’Pau, Robbie Williams maar ook bv Marco Borsato en Anouk. Je ziet het wel, heel divers. In de tijd dat de kinderen klein waren ging ik zeker veel minder vaak
naar een concert, al sloeg ik Bryan Adams nooit over als hij naar NL kwam. Hem heb ik dan ook 10x gezien in de loop der jaren.
De kinderen werden wat ouder dus er kon meer en toen kreeg ik het 1e herseninfarct… Ik ben nog 1x naar een concert geweest uiteraard bij Bryan Adams, zitplaatsen, expres 2e ring in Ahoy, maar dat heeft me zoveel energie gekost en ik raakte zo enorm overprikkeld dat ik na 20 minuten zat te huilen op m’n stoel van ellende. En laten we wel wezen een concert en dan
zitplaatsen… Dat is echt wel een heel andere belevenis dan zo vlak voor het podium. Ik heb van het concert heel lang moeten bijkomen. En zelfs voor Bryan A. kan ik dat niet meer opbrengen.
Zo begint en eindigt mijn concerten reeks in Ahoy met “Through the barricades”…
Maar dan anders.