Doel gehaald.
18 oktober 2020 – De dag van de marathon was eindelijk aangebroken. Het was een zonnige droge dag; prima weer om hard te lopen. Vrienden en familie had ik al ingelicht hoe laat ik zou starten en vanaf waar. Rustig aan druppelden wat mensen samen bij de start. Er waren in totaal 4 renners. De vriendin, een oud collega, die de volle afstand meeliep en nog 2 vrienden die allebei een kwart van de afstand op zich namen ter aanmoediging.
Na een korte warming up gingen we onder gejuich en applaus van start. Eerst rustig aan het hardloop ritme vinden. En dan na 2 à 3 kilometer kom je al in een soort flow te zitten, zodat het meer op de automatische piloot gaat. De route van 21,1 kilometer hadden we in 4 etappes geknipt. Per 5 kilometer een checkpoint met water en een snack, als dat nodig is en dat er ook wat gefilmd kon worden op het moment dat ik langs kwam. Mijn snelheid lag aardig hoog en ik moest al vrij snel van die vriendin afscheid nemen. Je eigen tempo lopen is het belangrijkst om het over de volle afstand vol te kunnen houden.
Bij het tweede checkpoint sloot mijn gymleraar aan. Hij heeft mij natuurlijk veel geholpen de afgelopen maanden en hij vond het geweldig toen ik vroeg of hij een stuk van 5 kilometer mee wilde lopen. Bij het laatste checkpoint werd het stokje over
genomen door mijn buurman en vriend, die op het idee was gekomen om er een soort estafette aan vast te plakken. Het laatste stuk ging over de Spaarndammerdijk richting huis. Tempo begon natuurlijk al een beetje in te zakken, maar ik had nog steeds geen wandelpauze genomen. En daar verbaasde ik mijzelf eigenlijk ook over.
Waar ik eerst hoopte om de halve marathon binnen het limiet van 2 uur en 50 minuten te lopen, heb ik hem uiteindelijk in 2 uur en 22 minuten behaald. Bij de finish werd ik als een held onthaald met confetti en champagne. Het zat er op en het resultaat was
boven verwachting. Via Instagram (onder de naam Motivmax, zie link hieronder) konden mijn volgers stukjes van de marathon meekrijgen. De reacties die ik kreeg waren geweldig. Het is zo mooi om op deze manier mensen te kunnen inspireren en motiveren. Mensen die vanaf begin juni al meeleefden met mijn weg naar de marathon.
Maar ik had het in mijn vorige column over nog een doel. Een doel wat ik al veel te lang vooruit had geschoven in mijn leven. Deels door de lichamelijke ongemakken en deels door het mentale wat daarop volgde. In de week van de marathon heb ik dan eindelijk mijn rijbewijs gehaald, wat ook best wat voeten in de aarde had door medische keuringen, de covid en daardoor het faillissement van mijn rijschool. Dit alles
veroorzaakte veel vertraging.
Al met al zal ik oktober 2020 niet snel vergeten.