Na ongeveer twintig minuten gewacht te hebben kwam diegene er al aan. Zij was vanuit haar woonplaats met de aankoppelhandbike gekomen. Dat is voor haar dichterbij dan vanuit mijn woonplaats.
Wij zijn vast naar binnen gegaan. Dat was wat warmer dan buiten wachten. De zon scheen wel uitbundig maar het was maar een graad of vijf en als je stilzit in je rolstoel is dat wel heel erg koud. Nog niet compleet waren wij. We hadden gereserveerd en mochten binnen wachten. Het was alleen niet zo rolstoelvriendelijk: bij binnenkomst moest je een grote zware deur naar je toetrekken en dan nog een glazen deur opendoen. Er kwam iemand aan om te helpen.
Na even gewacht te hebben kwam diegene die nog moest komen en konden we wat te drinken bestellen . Ik vond het niet netjes om al drinken te bestellen terwijl wij nog niet compleet waren. Ik bestelde een thee en de andere bestelden koffie. We namen er ook maar wat te eten bij. Een tosti hawaï. De tosti zag er goed uit alleen wilde twee van de drie hem met maisbrood hebben en het maisbrood was op. Dus werd het witbrood. Daar smaakte het niet minder om.