Op donderdag 7 oktober werd ik ontslagen uit UMC Utrecht. Acht dagen na mijn grote en zware blaasoperatie. De eerste dag was ik erg moe van de reis van Utrecht naar Breda. Ik heb op de donderdagmiddag geslapen en ben ’s avonds ook op tijd gaan slapen. Rusten is toch goed na een zware operatie en ik neem ook op tijd mijn pijnstilling in. Dit doe ik om géén pijn te krijgen. Misschien komt het dat ik zo weinig pijn heb door mijn goede conditie en het frequent handbiken. Wie zal het zeggen. Ik weet het niet. Maar fijn is het wel, geen of nauwelijks pijn.
Als je fit en gezond bent kom je vaak ook een zware operatie sneller te boven. Alleen moet ik er heel goed op letten dat ik goed opsta en dat ik niet te zeer mijn buikspieren aanspan en gebruik. Dit vanwege dat mijn blaas nog goed aan elkaar moet groeien. Er is toch een fikse ingreep in geweest en alles moet natuurlijk waterdicht zijn. Zodat de blaas niet kan gaan lekken.
"Zondag kreeg ik bezoek van mijn ouders."
Ik viel vrijdag gelijk met mijn neus in de boter in het zorghotel. Er is een meneer die alle leuke activiteiten organiseert. En het Nederlands Elftal moest voetballen dus we gingen gezamenlijk met zijn allen beneden in een zaal voetbal kijken. Alleen was ik zelf niet zo heel erg lekker; ik had veel last van mijn darmen en was een beetje koortsig. Hierdoor heb ik alleen de eerste helft gekeken en ben ik vroeg naar bed gegaan. Maar dat was niet zo erg, want op maandag voetbalde het Nederlands Elftal weer. Ik hoorde de volgende dag dat ik niet veel gemist had, ze hadden gewonnen, maar de wedstrijd was niet zoveel bijzonders. Blij dat ik de keuze gemaakt had om op tijd te gaan slapen.
Op zaterdagmiddag kwam een vriendin samen met haar moeder bij mij op visite. Deze vriendin was nog nooit in zorghotel Merlinde geweest. Eerst heb ik haar mijn kamer laten zien en de badkamer. Hierna heb ik even het zorghotel laten zien en ze vonden het allebei heel erg mooi. Je kan in zorghotel Merlinde gewoon beneden in een ruimte thee en koffie drinken en je bezoek ontvangen. Ook mag ik over een aantal weken, als die vriendin van mij herfstvakantie heeft, samen naar de stad om te gaan lunchen. Als ik maar wel doorgeef waar ik ben, zodat men hier weet waar ik mij op dat moment bevind.
Zondag kreeg ik bezoek van mijn ouders. Het was heerlijk weer en de temperatuur was nog aangenaam en ik heb buiten gezeten in de zon. Je merkt wel al dat het wat kouder wordt en dat het al najaar is, als de zon weg is, koelt het meteen flink af. Ik heb genoten van het buiten zitten, elf dagen na mijn operatie. Even frisse lucht opdoen, een andere lucht dan de vervelende en nare ziekenhuislucht. En dan ga je meteen er veel beter uitzien, als je buiten komt.
"Over zes weken smaakt het wijntje dan des te lekkerder."
Mijn kamer is vrij ruim. Er staat een bureau in en een waterkoker, koelkast, kledingkast, kluis om je waardevolle spullen in op te bergen. Een televisie aan de wand en natuurlijk een bed. Je mag gewoon vrijuit bewegen en van je kamer af. Dus ik drink iedere ochtend met een anderen revalidanten thee beneden. Dat breekt de dag een beetje.
Op maandagavond moest het Nederlands Elftal weer voetballen en het was weer in de gezamenlijke ruimte samen naar de wedstrijd kijken. Deze keer was ik wat fitter en kon ik de hele wedstrijd gezellig beneden kijken. Eerst kregen we koffie of thee aangeboden. En er stonden blokjes kaas en worst op de tafels, die we samen moesten delen. Na de rust van het Nederlands Elftal werden er
snacks in de friteuse gedaan. Kleine frikandellen, bami schijfjes, bitterballen en we kregen wat fris te drinken of iets alcoholisch. Helaas mag ik na mijn zware operatie zes weken, lang geen alcohol gebruiken. Maar ik drink wel met een voetbalwedstrijd een wijntje. Maar dat kan nu dus helaas niet. Over zes weken smaakt het wijntje dan des te lekkerder. Alles voor het goede doel en goede wondgenezing.
"En in de middag bleek dat het wondvocht was."
Ik krijg fysiotherapie van een fysiotherapeute hier. Eerst met haar een intake gehad over waar en waarom ik fysiotherapie nodig heb. Daarna heeft ze mijn kuiten
gemasseerd, deze staan erg strak gespannen door de spasticiteit in mijn benen, en ik merkte wel dat ik dit nodig had na drie weken géén fysiotherapie gehad te hebben. Na de behandeling aan mijn kuiten en het oprekken van mijn achillespezen heb ik nog een oefening gedaan met mijn benen optillen op een blok. En toen nog een klein stukje gelopen met de rollator. Door het vele in bed liggen zijn mijn achillespezen wat ingekort, ik heb toch al te korte achillespezen en een spitsvoet. De fysiotherapeute vroeg of ik speciale schoenen had. ‘Ja,’ zei ik, ‘ik heb orthopedische schoenen, waar een versteviging inzit voor mijn enkels en een uitsparing voor mijn voorvoet zodat ik deze niet overbelast.’ Deze schoenen moest ik van de fysiotherapeute wel dragen. Dan wordt mijn voet in een specifieke stand geduwd, hierdoor kan ik mijn voeten niet overstrekken. Dit gebeurd niet als ik deze schoenen niet aan heb. Gelukkig heb ik orthopedische schoenen met een rits , dus ook makkelijk voor de verpleging om deze aan te trekken. Gelukkig kwam mijn moeder op bezoek en heeft mijn schoenen meegenomen en meteen aangetrokken bij mij.
Helaas bleek na het douchen woensdagochtend dat er een beetje pus uit mijn stoma opening kwam, ik heb samen met de verpleegkundige UMC Utrecht gebeld. En in de middag bleek dat het wondvocht was. Maar op donderdagmiddag bleek dat er toch een beetje pus uit mijn stoma opening te komen. Mijn hele T-shirt zat eronder. Ik heb het uitgespoeld en te drogen gehangen. Gelukkig ruikt het niet. Dit wil zeggen dat er geen ontsteking zit. En de stomaverpleegkundige in UMC Utrecht wordt geraadpleegd via een email. Ook vragen ze dan meteen of de Eakin ring nog wel op mijn stoma opening moet. Ik had eigenlijk een telefonisch consult met de stomaverpleegkundige van UMC Utrecht, maar om onbekende reden was het telefonisch consult verwijderd uit mijn beveiligde omgeving van UMC Utrecht. Waarom? Geen idee! GEEN BERICHT IS GOED BERICHT!
Veel liefs,
Danielle