Hersenletsel en taalstoornissen – MS Diva
Ik wil het graag hebben over hersenletsel en taalstoornissen. Ik heb gemerkt dat daar nog niet zoveel over geschreven wordt, maar vind het toch wel heel belangrijk om het aan te kaarten. Ik heb in het verleden nogal veel kritiek gehad van mensen die de Nederlandse taal goed beheersen, daaronder vielen ook lotgenoten.
Ik ben altijd een creatief persoon geweest van fotografie tot kleding ontwerpen en produceren. Ik had tijdens het ontwerpen gemerkt dat ik de Nederlandse taal niet meer goed beheerste, maar ik kwam er zelf niet uit, waar het fout ging. Ik ben in 2017 begonnen met gedichten schrijven voor mezelf. Ik dacht als ik een begin maak, misschien kom ik er dan achter waar het fout gaat. Maar zelf zag ik dat dus totaal niet. Toen ik een Facebook pagina begon en daar mijn gedichten op deelde, kreeg ik veel commentaar van lotgenoten. Zij vonden mijn gedichten mooi maar irriteerde zich mateloos aan de spelfouten of ontbrekende woorden. Ik zag het zelf niet, sterker nog, ik dacht dat de ontbrekende woorden er gewoon stonden, maar na honderd keer lezen, zag ik het ook uiteindelijk.
"Ook verwissel ik woorden, zinnen..."
In 2019 ben ik gaan revalideren en werd dit onderwerp ook onder de loep genomen.
De logopedist en artsen hebben verschillende onderzoeken gedaan en daaruit bleek dat ik meerdere taal stoornissen heb door schade in het brein. Onder andere door hersenschade in de Broca, het motorische spraakcentrum. Ik heb moeite met het begrijpen van grammaticale aspecten van de taal, dat word agrammatisme genoemd. Ook verwissel ik woorden, zinnen en denk ik dat ik woorden heb geplaatst die er helemaal niet staan.
Daarnaast heb ik ook visuele stoornissen waardoor het best wel een uitdaging is in combinatie met de taal stoornissen. Ik weet wel heel goed wat ik wil schrijven, maar het kost mij veel moeite om het daadwerkelijk op papier te krijgen… Iedere dag schrijf ik en hoop ik mijn brein te kunnen trainen. Ik ben al best gegroeid maar de onzekerheid blijft, omdat ik nog al in het verleden erop afgerekend ben. Iedere dag als ik iets schrijf, lees ik het ook echt meerdere malen en zelfs nu nog steeds zie ik het vaak te laat en heb ik het al gepost. Dan haal ik het er weer af en plaats ik het weer. En soms zie ik het ook niet en hoop ik dat iemand mij er vriendelijk op wijst.
"Dit geldt natuurlijk niet alleen voor mij..."
Soms gebeurde dat ook dat een lotgenoot mij erop wees en daar ben ik ze zeer dankbaar voor.
Wat ik wil meegeven aan de mensen, lotgenoten die de taal goed beheersen, kritiek geven maar niet hebben nagedacht dat het wel eens door hersenletsel komt.
Het kan iedereen overkomen, je hoeft maar net hersenschade te krijgen op de verkeerde plek.
Lees je graag mijn gedichten, ontbreekt er een woord of staat er iets fout, stuur mij dan een berichtje (niet verplicht uiteraard) en wijs mij de weg, zodat ik het ook zie. Op deze manier help je mij om te groeien, om mijn brein te trainen.
Ik hoop als je volgende keer iets van mij leest, dat je weet dat deze meid echt haar stinkende best doet om haar taal stoornissen te overwinnen. Dit geldt natuurlijk niet alleen voor mij, er zijn meerdere mensen die dit probleem hebben, sommige weten het niet van zichzelf. Dus de volgende keer als je het tegenkomt, denk dan even aan deze blog. Laten we vooral blijven verbinden, zodat we van elkaar leren en vergeet nooit dat het iedereen kan overkomen.
Zo ontzettend herkenbaar. Qua spraak, woordvinding etc. Een van de redenen dat ik niet meer kon werken was dat ik teveel fouten maakte. Ik schrijf blogs, net als jou kan ik mijn eigen tekst 10x lezen zonder ontbrekende woorden of taalfouten te zien. In mijn brein zijn de zinnen perfect. Maar als ik ze wil uitspreken of opschrijven gaat er van alles mis. Ik vind dit toch een van de lastigste ms-klachten. Communiceren is zo belangrijk en als dat ongewild minder goed gaat is dat niet leuk. Toch blijf ik, net zoals jij, schrijven. Enerzijds om mijn warrige gedachten te ordenen en anderzijds ook om mijn lezers mee te nemen in al die typische en onzichtbare ms klachten. Bedankt voor deze blog.
MS Diva,
Geweldig dat je toch doorzet ondanks je “beperking” , je bent heerlijk open en creatief, Koester dat en laat je niet beperken door andere.
Als mensen zo naar reageren is dat alleen maar doordat zij dit zelf niet kunnen en eigenlijk stinkend jaloers op je zijn.
Veel liefs van n MS er
Tiny
Mia Broos-Bakker hoewel ik het je niet gun, is het fijn om te horen dat het herkenbaar is. Wat goed ook dat je door blijft schrijven! Heb je een link van je blog?
Dankjewel, veel liefs
Dankjewel Tiny voor je lieve antwoord 🙂
Super om dit aan te kaarten, MS Diva. Mensen oordelen altijd zo snel en inderdaad, in plaats van opbouwende feedback te geven is het kennelijk makkelijker om alleen kritisch te zijn. Daar hebben deze mensen nog het een en ander in te leren, vind ik. Knap dat je ondanks je onzekerheid toch gewoon blijft schrijven en daar plezier uit haalt. Ik lees je gedichten in ieder geval graag! Liefs Stephanie (Chronisch_positief)
Dankjewel allemaal voor de lieve reacties!