Weken van te voren waren we er al druk mee: schminken voor “Juffendag” op de lagere school. De voorpret was bijna net zo leuk als de daadwerkelijke schminkdag, zeg maar. Bijna, want het echte werk daar kan niets tegen op.
Rond zes uur zou de wekker gaan, net zoals de voorgaande jaren, en net zoals de voorgaande jaren maakte Maaike (mijn jongste dochter) me eerder wakker dan mijn wekker. ‘Mam, wakker worden, we gaan beginnen.’ En zo geschiedde… De handdoekjes werden klaargezet, de schaaltjes met water, de kwastjes en de sponsjes. Het was alleen nog een kwestie van koffie en muziek: daarna konden we los. Laagje voor laagje, beetje voor beetje. Beide waren we bloedserieus hierover en dus was stilzitten geen enkel probleem: dat deed ze met plezier. Dat betekende dat ik goed kon doorwerken en dat voelde rugtechnisch enorm prettig.
Hoewel alles leuk is om te doen, is het allerlaatste deel het allerleukst: het deel van de wonden. Het werken met de bijzondere materialen die we daarvoor moesten gebruiken, daar werden we beide enorm blij van. Zeker ook als ze we het complete eindresultaat (haar, kleding, schmink) konden bekijken: fantastisch. En wat de juffen ervan vonden? Nou, ik heb aan het einde van “Juffendag” een bericht gekregen met de vraag of ik ze de volgende keer misschien zou willen inseinen. #grijns I just love it when a plan comes together.
Enniewee, met name Maaike’s stralende gezicht, daar deed ik het voor. Hoewel je deze niet ziet op deze foto, uiteraard, want in je rol blijven is enorm belangrijk. 😉
Hahaha had die reacties wel willen zien. Tof gedaan!
Ja….
Dat was altijd wel een tweede keer kijken waard tijdens de pleindienst wanneer de kids nog buiten moesten wachten tot ze naar binnen mochten😁