Martijn – Positieve Gastschrijvers

Dit jaar heb ik 25 jaar MS. Op mijn 23e werd ik chronisch. Naast mijn gezondheid verloor ik ook al het vertrouwen in mijn lijf. Een sporter ben ik nooit geweest, dus dat geen groot verlies, maar voor het eerst met een stok lopen was toch best heftig. Waar ik in het begin helemaal niet bij stil heb gestaan is dat je ook in de rouw komt vanwege het verlies van je gezondheid. Ook je toekomst wordt onzeker. Wil ik nog wel kinderen? Kan ik nog blijven werken? Wat vindt mijn partner hiervan? 

Ik had geen idee en natuurlijk zou ik alles nu anders doen. 

In 1997 moest je nog rustig aan doen als je de diagnose MS kreeg. In 2022 moet je juist blijven bewegen en je spieren soepel houden. Dat bewegen maakt me dan ook happy. Aan het begin van de week zaalsport en op vrijdag fitness. Daarnaast loop ik ook nog met mijn lieve hond Charly.

Omdat ik op mijn 25e afgekeurd werd voor een betaalde baan, ben ik vrijwilligerswerk gaan doen. Hierdoor heb ik nooit een gat op mijn CV gehad. Momenteel mag ik bestuursvoorzitter zijn van een belangenorganisatie die opkomt voor mensen met een beperking of chronische ziekte in Utrecht (www.solgu.nl).

Van al de jaren dat ik nu chronisch ziek leer ik nu pas om te kijken wat er wel en laat ik mijn eigen verdriet ook toe. Daarnaast kijk ik vooral naar de mogelijkheden.