MRI – MS Diva
Ik geef aan dat het verstandig is om haar make-up eraf te halen, gezien er metaaldeeltjes in kunnen zitten. Nou daar kwam ze hoor, de tas ging open en de hele reinigings- kit lag op tafel. ‘Mijn wenkbrauwen, moeten die eraf?’ ‘Meid’, ik schoot in de lach, ‘je hoeft ze niet er af te scheren, maar als je er een poedertje op heb zitten, haal het dan maar voor de zekerheid met een doekje ervan af.’ Wat een pret, dat is al een goed begin zo voor de scan. Het was haar eerste keer, ze was natuurlijk hartstikke zenuwachtig. Ik heb haar een beetje uitgelegd hoe het werkt en ze vond het ook fijn om te weten, dat er op dezelfde tijd, nog iemand in de MRI lag aan de andere zijde. ‘Dan ben ik toch niet alleen’, zei ze.
"Ik heb er ook restschade aan overgehouden..."
Ik had al in gedachte om dit keer voor zomerse muziek te gaan. De laatste keer had ik kerstmuziek opstaan, dat was ook een hele leuke ervaring. Maar omdat het blue monday was, dacht ik: laten we maar iets vrolijks opzetten. Nou, de verpleegkundige kon denk ik mijn brein, zonder MRI, aflezen. Het was een tropische bedoeling daarbinnen. Hij had de kachel alvast op standje zomer gezet, het voelde aan als 24 graden. Ik zeg: ‘nu nog een Breezer ananas, en we zijn helemaal gesetteld.’
Het was weer een lange “lig” maar de DJ heeft mij ontzettend vermaakt met vele zomerse nummers. Toen ik klaar was, vroeg ik nog hoe het met de jongedame was. De verpleegkundige gaf aan, dat ze allang weer richting huis was en dat het prima ging. Gelukkig maar, het was weer een bijzonder leuke afspraak bij deze afdeling. Nu weer wachten op de uitslag.
De uitslag
24 januari de geboortedatum van mijn lieve overgrootoma, God hebbe haar ziel. Vandaag heb ik mijn MRI uitslag gekregen en ik denk dat zij mij alvast een vervroegd verjaardagscadeau heeft gegeven. De avond ervoor had ik er nog met mijn vriend erover. Mijn gevoel zei dat het goed moest zijn, want ik voel mij prima, het is een wereld van verschil, met enkele maanden geleden. Maar toch heb je altijd, tenminste ik, de twijfel. De MRI van oktober, was een hele slechte en die hou je toch in je achterhoofd. Ik heb er ook restschade aan overgehouden, maar ja, het is zoals het is, we moeten door.
Begin januari zei ik dan ook tegen mijn vriend ‘volgens mij begint Zeposia (mijn medicijn), in te werken. Ik begin me fijner te voelen.’ En dat heeft mijn MRI bevestigt! Mijn neurologe deed de deur met een grote glimlach open. ‘Doe die muilkorf af’, zei ze, ‘ik heb goed nieuws! Je MRI is rustig, Zeposia doet zijn werk.’
Als kinderen zo blij zaten we daar met z’n tweeën te grinniken van blijdschap. Als je zag hoe blij zij ook voor mij was: het was echt mijn mooiste uitslag ooit. Sinds mijn diagnose heb ik namelijk nog nooit een stabiele MRI uitslag gehad dus ja, dit is fantastisch nieuws! Ik weet natuurlijk dat het zo weer om kan slaan, maar dit zijn de momenten, waar je het voor doet. Dit is het gevecht die je steeds aangaat om dit resultaat te krijgen. We leven van scan naar scan. Voor mij was dat om de drie maanden de laatste tijd, maar nu mag ik over zes maanden weer de MRI in. Even zes maanden geen tunnel, heerlijk! Volgende maand moet ik bloedprikken, dat is ook best spannend want ja, dat moet ook stabiel blijven. Ik hoop dan ook, dat deze uitslag geen roet in het eten gaat gooien. Voor nu, krijgt niemand deze lach van mijn gezicht!
Super fijn dat de uitslag goed was! Ben blij voor je. 😃 Met zo’n frequentie van MRI’s ben je bijna een oude rot in het vak. 😉 Lief om die jongedame op weg te helpen en gerust te stellen. Zal ze vast heel fijn gevonden hebben.
Hopelijk blijft Zeposia zijn werk lang goed doen. 💪🍀
Liefs Stephanie