Personal trainer – Nanis mestcellen
Sinds 31 december ben ik in het bezit van twee knie ortheses, door deze ortheses kunnen mijn knieën niet meer te veel overstrekken en houden mijn knie schijven redelijk op de plaats. Door deze fantastische dingen kan ik zelfs alweer kleine wandelingetjes maken en zit ik momenteel op wandelingetjes van 1,9 km. die ik steeds verder wil opbouwen. Ook leer ik steeds beter en steviger lopen, want door de ortheses sta ik als een ‘gezond’ persoon en gezien ik nooit zo heb gestaan moet ik helemaal opnieuw leren om goed te staan en te lopen, en dit is een erg onderschat iets.
Om een goede vriend uit te leggen hoe ik loop vertelde ik hem dat ik nu loop als een kleine schattige wollige baby pinguïn.
"Mijn moeder is namelijk personal trainer..."
Intussen gaat het lopen steeds beter en ziet het met de dag minder ongemakkelijk uit. Stap voor stap ga ik de goede richting op en krijg ik eindelijk de kans om aan mijzelf te werken. Nog een dingetje wat ik nu kan is voorzichtig en langzaam sporten en gezien dit wel echt onder goede begeleiding moet ga ik iedere dinsdag avond sporten bij mijn moeder op haar werk.
Mijn moeder is namelijk personal trainer en heeft zich compleet ingelezen in al mijn extra’s en leert er met de dag meer van. Waar ik in oktober ben begonnen met om de dinsdag 40 minuutjes op de powerplate, ga ik nu iedere dinsdag 30 tot 45 minuten op de powerplate en 30 minuten fietsen. Op een goede dag lukt het me om 10 km. te fietsen in 30 minuten en ik hoop dat ik over een paar maanden nog veel verder kan fietsen en wellicht ook andere oefeningen kan doen.
Gezonde mensen zien dit natuurlijk niet als sporten want voor hen is dit een warming up maar voor iemand in mijn lijf met mijn ziektes is dit echt een hele grote uitdaging met ook een aantal risico’s, want als ik maar even verkeerd zit of sta schiet er al snel iets uit de kom, verrek ik een pees of erger.
Sporten met mam is voor mij ook echt een uitje, ik ben een paar uurtjes weg, krijg de juiste begeleiding en het is altijd super gezellig. Ik leer nieuwe mensen
kennen en wordt steeds sterker want uiteindelijk is dat mijn grote doel: sterk en onafhankelijk worden.
2022 wordt denk ik een jaar waarin ik stappen ga maken, hele grote stappen met een hoop vooruitgang.
En mam: ik weet dat je dit leest, je bent een topper en zonder jou was ik nu niet al zover gekomen! En misschien gaan we ooit echt een keer samen fietsen.
Om af te sluiten in het dialect moest ik denken aan de woorden die mijn beste vriend vaak tegen mij zegt: ‘Wat neet is dat kint nog komen.’
Veel liefs,
Nani