Renate & Paula
Lees hier de briefwisseling van Renate & Paula
1 oktober 2020
Hoi Paula,
Wat ontzettend leuk om weer eens oldschool te pennen, net als vroeger toen ik nog penvriendinnen had.
Ik ben Renate, 38 jaar jong, getrouwd met Thomas en moeder van 3 kinderen. Roxanne, Saar en Sammy.
Ik ben geboren met het verslavingsgen want mijn moeder was een verslaafde en mijn opa ook, het gaat nog veel verder terug in de fam.
Helaas heeft het zich ook bij mij ontwikkeld.
Ik ben benieuwd naar de ziekte die je hebt, Lupus? Wat houdt dat precies in?
Groetjes Renate
15 oktober 2020
Hoi Renate,
Wat leuk om via deze manier kennis met je te maken!
Ik zal me eerst even kort voorstellen. Ik ben 48 jaar jong en al ruim 22 jaar getrouwd met Jan. We hebben geen kids en nog geen huisdieren.
Lupus of zoals het officieel heet: systemische lupus erythematodes (SLE), is niet zomaar even goed uit te leggen maar ik ga het proberen.
Lupus is een auto-immuun ziekte, dit houdt in dat mijn immuunsysteem zich keert tegen mijn gezonde cellen in mijn lichaam. Dit lijdt tot ontstekingen en dat kan weer in elk orgaan van het lichaam zijn. Dus je huis, nieren, lever, hart en longen kunnen allemaal ontstoken raken. Dat maakt het een hele lastige ziekte, omdat je hele lichaam dus mee kan doen. Bij mij waren dus mijn huid en nieren ontstoken en met behulp van heel veel medicijnen is dat nu onder controle.
Geen energie hebben is bij mij wel het grootste probleem. Ik heb energie om een dag door te komen mits ik nog 2x per dag op bed lig. Daarnaast is er de pijn in de gewrichten, niet tegen te veel prikkels kunnen, geheugenproblemen en een heleboel bijwerkingen van de medicijnen.
Maar genoeg over mij. Ik ben heel benieuwd naar jou en het verslavingsgen. Heeft iedere verslaafde dat gen of is dat ook weer niet zo? En ben je dan verslaafd aan 1 iets of ben je dan zo gevoelig dat een volgende verslaving al snel op de loer ligt? Maar het belangrijkste is natuurlijk heb je het nu een beetje onder controle? Sorry voor de vele vragen, in de familielijn bij mij komt verslaving ook voor.
Lijkt me erg lastig als je ergens verslaafd aan bent en je hebt een gezin. Ik ben benieuwd hoe jij daar mee omgaat.
Ik wens je veel mooie dagen en tot schrijfs!
Groetjes
Paula
22 oktober 2020
Hoi Paula,
Jeetje dat is ook best heftig om mee te moeten leven, maar heb je bv dt de ene dag erger is als de ander? Of lijken de meeste dagen met deze ziekte op elkaar? Ben je geboren met Lupus? Of werkt dat ook niet zo? En ben je daarom ook bewust kinderloos? Mocht je op een vraag geen antwoord willen geven is da altijd prima natuurlijk.
Om terug te komen op jouw vraag, niet iedere verslaafde heeft dit gen, een verslaving kan je namelijk ook ontwikkelen maar hoe dat precies in elkaar steekt kan ik je niet vertellen. In mijn geval is het zo dat het in de fam zit en dat gaat al heel ver terug in de tijd. Bij mij heeft het zich ontwikkeld door de trauma’s uit mijn jeugd met verslaafde moeder en door de heftige puberteit die ik heb gehad, het was bij mij altijd al alles of niets. Heel mateloos en destructief.
De ziekte verslaving houdt in dat je verslaafd kan zijn aan alles maar er is bij iedere verslaafde wel een voorkeur aan een middel. Daarom is volledige abstinentie zo belangrijk, je brein herkent de verslaving namelijk niet.
Weet je wat abstinentie inhoudt? Dat is volledige onthouding van alles.
Met verslaving is het vaak ook dat als je met het één probeert te stoppen dat je dat vervangt voor iets anders… Dat hoor en zie je heel vaak om je heen. Dus bij volledige onthouding hou je je aan alles om in herstel te komen en te blijven….
Het gaat op dit moment heel erg goed met me maar moet iedere dag waakzaam blijven en ook iedere dag opnieuw de afspraak met mezelf maken om niet te gebruiken die dag.
Ik hoop dat het zo duidelijk is hoe ik het uitleg en anders hoor ik het wel, ik vertel je er graag meer over. Geniet van je week en tot volgende week weer.
Liefs Renate
29 oktober 2020
Hoi Renate,
Wat fijn om te horen dat het goed met je gaat!
Wil je vertellen waar jij aan verslaafd bent? En belangrijker hoe heb je het onder controle gekregen (als dat al kan)? En hebben jullie kinderen nu ook meer kans om verslaafd te raken aan iets? Kan je dat gen laten testen?
Ik heb ook goed nieuws. Afgelopen maandag te horen gekregen dat de ziekte op dit moment onder controle is! Wel met behulp van een heleboel medicijnen, maar het is wat het is. Het houdt helaas niet in dat ik gelijk weer alles kan, was het maar zo’n feest.
Ik ben de ene dag wel moeier dan de andere dag. Veel hangt af van wat ik gedaan heb of hoe het emotioneel met me gaat. Een bezoekje naar een arts of fysio moet ik vaak de volgende dag wel bekopen.
Ik probeer mijn leven nu te leven volgens een bepaald ritme, dan houd ik het nog redelijk vol.
Er zijn helaas ook kleine kinderen die lupus hebben. Men weet nog te weinig van de ziekte om te bepalen waardoor iemand deze ziekte heeft. Het Epstein Barr Virus (ziekte van Pfeiffer) wordt wel in verband gebracht als mogelijke trigger maar hoe en wat weet men geloof ik nog niet. Daar is het bij mij in ieder geval wel mee begonnen. Dat we geen kinderen hebben is min of meer zo gelopen. Mijn gezondheid heeft daar ook wel mee te maken, maar ook het reizen wat we graag doen/deden.
Werk jij eigenlijk? Of is dat niet mogelijk?
Geniet van je week en ik kijk uit naar je volgende brief.
Liefs
Paula
5 november 2020
Hoi Paula,
Wat een fijn nieuws dat je ziekte onder controle is, dat maakt het leven waarschijnlijk een stuk makkelijker voor je. Naar wat voor arts ga je eigenlijk voor jouw ziekte en hoe vaak moet je voor controle? Werk je of kan dat vanwege de vermoeidheid niet meer? Wat zijn je hobby’s? Als je die natuurlijk hebt… 🙂 Hebben jullie nog een leuke reis op de planning (als de corona weer een beetje gedaald is) of kan je niet meer reizen?
Ik heb anderhalf jaar geleden een zware heupoperatie gehad en daarvoor ben ik gestopt met mijn eigen kapperszaak. Het was de druppel van alles wat ik lichamelijk had, ik had heup-dysplasie en dat is een aangeboren afwijking waar ik op latere leeftijd heel veel nare en pijnlijke klachten van kreeg. Ik moest deze operatie ondergaan om niet in een rolstoel te belanden. Het heet Ganz Osteotomie, mocht je nieuwsgierig zijn.
Ik moest opnieuw leren lopen en nu anderhalf jaar verder heb ik nog steeds dingen die ik niet meer kan, waaronder lang staan en lopen. Ik heb er ook nog een hernia bij gekregen en een extra breuk in mijn schaambeen. Gelukkig red ik me met alles maar als kapster werken kan niet meer.
Wil heel graag als een leefstijlcoach aan de slag samen met verslavingszorg maar dat is nog een proces.
Ik was verslaafd aan alcohol, drugs en medicijnen. Maar mijn hoofdmiddel was alcohol, ik deed aan binge drinken… soms dagen niet maar als ik dan ging dan ging ik tot het gaatje, geen rem en heel erg mateloos Ik ben in dec 2018 met alles gestopt en februari 2019 vier weken in een kliniek geweest.
Het heeft veel te maken met trauma’s uit het verleden met een verslaafde moeder die ik nooit verwerkt heb en ben dus hetzelfde gedrag gaan vertonen. Ik was ook een heel heftige puber en alles in mijn leven was alles of niets. In de kliniek heb ik veel geleerd over hoe het werkt en waarom ik dit gedrag vertoonde. Daar ben ik aan gaan werken middels een zelfhulpgroep NA narcotics anonymous en daar ga ik wekelijks heen. Ik doe de 12 stappen van NA en heb een sponsor (soort coach) die mij daarbij helpt ze door te komen. Je kan het zien als persoonlijke groei en ontwikkeling waarin je dieper op jezelf in gaat en leert waarom je iets doet, je pelt als het ware steeds een laagje af van jezelf om jezelf echt goed te leren kennen.
Verder doe ik aan wielrennen en eet clean om mijn herstel ook daarmee te bevorderen.
Onze kinderen hebben hier zeker kans op maar ik hoop met mijn keuze de rode draad doorbroken te hebben uit onze fam en zal hier ook alles aan doen.
Goede voorlichting en open zijn dat is belangrijk bij ons.
Weer een heel verhaal van mijn kant, super leuk om weer naar je volgende brief uit te kijken. Hele fijne week weer
Liefs Renate
12 november 2020
Hoi Renate,
Dat lijkt me best heftig om 4 weken in een kliniek te zitten! Niet alleen voor jou maar ook voor je gezin. Hoe gingen je man en kinderen daarmee om? Wel heel goed dat je dat gedaan hebt, lijkt me supermoeilijk om alleen te staan als je wilt stoppen met je verslaving.
Dus dat je naar NA meetings gaat, klinkt als een mooie stap in je proces. Goed te lezen dat je operatie dus niet voor niets is geweest, je kan in ieder geval weer lekker wielrennen!
Wat houdt voor jou clean eten in? En wat doet het voor je lichaam?
Dat mijn ziekte onder controle lijkt te zijn maakt verder helaas nog niet veel uit voor mijn lijf. Ik blijf heel erg beperkt in mijn energie en heb veel last van de bijwerkingen van alle medicijnen die ik slik. Ik heb nu een handjevol artsen. Voor de SLE zit ik bij de reumatoloog en omdat mijn nieren meedoen in het verhaal zit ik bij de nefroloog. De dermatoloog houdt mijn huid in de gaten (voor lupusvlekken en ik heb ook een schimmel op de huid) en als laatste nij de Maag Lever Darm verpleegkundige (veel last van mijn darmen waarschijnlijk door de medicatie)
Lupus kan elk willekeurig orgaan aanvallen dus er kunnen er nog meer bijkomen maar dat hopen we natuurlijk niet!
Ik zit nu 13 maanden in de ziektewet. Ik werk/werkte bij een notariskantoor voor 30 uur. Ik zit nu in het traject met een arbeidsdeskundige en het hele gedoe eromheen kost megaveel energie maar helaas hoort het erbij.
Reizen zit er voorlopig nie meer in. Ik heb geen energie om een dag door te komen, ik moet 2x per dag op bed liggen (slapen of rusten), anders red ik het niet. Dus ik doe niet zoveel. Kijk veel tv, ik probeer elke dag te wandelen (max een half uurtje) en ik speel met Lara, onze poes en dat kan best vermoeiend zijn.
Wat een mooie plannen heb je om als leefstijlcoach aan de slag te gaan! Heb je daar al stappen voor ondernomen of is het voor nu nog te veel om daaraan te beginnen?
Ik wens je weer een mooie week en tot de volgende brief!
Liefs Paula
19 november 2020
Hoi Paula,
Jeetje zeg wat een verschillende artsen bezoek jij inmiddels en balen dat het voor je lijf niet uitmaakt dat de ziekte onder controle is.
Dit houdt dus ook n dat je hier nooit vanaf komt. En wordt het alleen maar erger of is er hoop dat het minder wordt? En hoe gaat Jan hiermee om? Lijkt me voor hem soms ook wel lastig.
Voor mijn man en kinderen was het pittig de tijd dat ik in de kliniek zat, hij had verlof van zijn werk om de volledige zorg van de kids te dragen. Echt superfijn dat dat dit kon en de kinderen dus fijn thuis konden blijven.
Op zondag mochten ze twee uurtjes op bezoek en dat was echt super fijn. Het gaf ergens veel rust voor mijn man dat ik daar zat want dan hoefde hij zich geen zorgen te maken dat het weer eens fout zou gaan. Alles voor een goed doel en dat heeft gelukkig z’n vruchten afgeworpen.
Clean eten houdt voor mij in, zoveel mogelijk onbewerkt en zonder toegevoegde suikers dus zo dicht mogelijk bij de natuur. Dus super gezond 🙂
Ik ben inmiddels een tijdje bezig met een studie voedingsleer en dat is één van de stappen in de richting als leefstijlcoach, maar ook een persoonlijke groei en ontwikkeling cursus doe ik daarvoor.
Tot volgende week weer, liefs Renate
26 november 2020
Hoi Renate,
Wat heerlijk dat je man toen verlof kreeg. Want ja laten we eerlijk zijn zonder steun van anderen is het erg lastig allemaal.
Heb je nu nog weleens de neiging om je te laten gaan in de zin van dat je wilt gebruiken? Wat doe je dan op zo’n moment?
Ja ik heb een aardige verzameling artsen maar de nefroloog bepaald op dit moment mijn koers ( natuurlijk in samenwerking met de reumatoloog) qua behandelplan. Waarschijnlijk gaat het nu niet heel veel vooruit vanwege de medicijnen die ik slik. Ik heb best last van de bijwerkingen. Maar het blijft gokken waarom ik nu niet verder opknap. En of het ooit wel beter wordt, geen idee, ik hoop het.
Er zijn zat lotgenoten die fulltime kunnen werken maar ook die volledig thuiszitten en afhankelijk zijn van een rolstoel. Dus wie zal het zeggen wat de toekomst brengt, ik niet. Ik probeer bij de dag te leven en zo elke dag er het beste van te maken. Te genieten van de kleine dingen die kunnen.
Voor Jan is het zwaar. Hij werkt fulltime en moet daarnaast voor het huishouden zorgen en voor mij. Nu kan ik alweer veel meer dan aan het begin van het jaar maar zorgen blijf je toch altijd wel hebben. Zeker met het hele virus gebeuren. Ik zit in de risicogroep door de medicijnen die ik slik, dat brengt extra zorgen met zich mee.
Gelukkig hebben we daar ook onze draai in gevonden.
Vertel een meer over je persoonlijke ontwikkelingscursus, dat vind ik altijd erg interessant. Ik heb er zelf ook al een aantal achter de rug. Gelukkig maar want het helpt me nu om een ziek lichaam beter te handelen met mijn mind en niet in het negatieve te blijven hangen.
Fijn weekend en tot de volgende brief.
Liefs
Paula
3 december 2020
Hoi Paula,
Wat leuk weer je brief te lezen, kijk er iedere week weer naar uit!
De trekmomenten worden bij mij steeds minder en als ik die momenten heb dan weet ik dat het ergens anders vandaan komt, een trigger van people, places and things!
Ik laat het er zijn en het waait heel snel weer over.
Ik weet inmiddels wat voor ellende het me bezorgd en ik er absoluut niet beter uit ga komen. Soms heb ik wel eens een gevoel dat ik even niets wil voelen zeg maar en dan bekruipt me het idee wek eens van zal ik ff 1x… Even één momentje rust in m’n hoofd en lichaam. Maar ook dan kan ik me heel snel herpakken, gelukkig!! Dit komt echt door het persoonlijke groei traject!
Ik leer mezelf steeds beter kennen en ook mijn mindere kanten kan ik accepteren, ik hoef niet meer te verdoven. Ik doe veel aan zelfliefde, heb hier een cursus voor gevolgd bij Shanti Schiks en haar boek gelezen. Dit heeft me zoveel kracht gegeven. Ik vergat mezelf altijd en overal en had een onwijs laag zelfbeeld.
Ik werk nog steeds iedere dag aan m’n persoonlijke groei door middel van mediteren, bewust voelen, zelfliefde en aan mijn herstel te werken. Ik doe nu een cursus van de Fit Mind Academy en die is ook mega waardevol voor processen van groei. Check hun Insta maar eens, gaat ook diep in op voelen en acceptatie van alles.
Leuk dat jij hier ook wat mee doet, ben benieuwd wat? En wat je hiermee gedaan hebt?
Voor mij was het echt life-changing!! En ik blijf mezelf uitdagen hierin.
Het zou fijn zijn als de Covid tijd weer eens wat normaler wordt. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het aardig trek en vooral de rust en weinig prikkels heel fijn vind maar snap ook heel goed hoe voorzichtig jij moet zijn hierin en dat het de nodige zorgen met zich meebrengt.
Mijn man werkt op de ambulance en ook nog op de intensive care dus we zijn ons erg bewust van de nare gevolgen van dit virus.
Heb je veel aan de lotgenotengroepen van Lupus? En doe je hier veel mee?
Fijn weekend en tot de volgende brief.
Liefs en een dikke knuffel, Renate
10 december 2020
Hoi Renate,
Het is weer mooi te lezen hoe je met je verslaving omgaat! Je brief straalt krach uit dus ga vooral door met waar je mee bezig bent.
Zelf ben ik al jaren met persoonlijke/spirituele ontwikkeling bezig, ik heb al zoveel gedaan. elke keer weer een laagje van de ui.
Soms een hardnekkig laagje die weer op een ander niveau terugkomt. De laatste jaren ben ik vaak bij Lisette-Anne Volker geweest, online of in Hilversum. Dat waren hele mooie dagen waarin geleerd werd over het universum, engelen, je mindset en nog veel meer. Verder mediteer ik en doe yoga nidra, beiden meer om te ontspannen en te slapen dan om bewust te voelen. Dat laatste kan je toch niet uitsluiten dat het gebeurt.
De Fit Mind Academy ziet er ook goed uit, heb even gekeken op insta. Wie weet ooit.
Op Facebook zit ik inderdaad in een lotgenoten groep. Erg fijn! Daar kan je vragen stellen of gewoon even je ei kwijt als het even niet gaat zoals jij wilt. Je hebt vaak maar een half woord nodig en je begrijpt elkaar. Ook via de patiëntenvereniging NVLE heb ik toevallig dinsdag contact gehad met lotgenoten. Ervaren rotten in het “vak” waren dat, dus dat is erg prettig om je vragen te stellen en zo.
Heb jij buiten je wekelijkse zelfhulpgroep waarmee je praat ook contact met lotgenoten of juist niet? En met je sponsor, hoe werkt die relatie? Bel jij in nood of belt hij/zij om te kijken hoe het met je gaat? Ik heb daar geen idee van hoe dat werkt.
Geniet weer van je week.
Liefs,
Paula
17 december 2020
Hoi Paula,
Wat lief! Bedankt voor je lieve woorden dat voel ik zelf ook heel sterk en tof dat ik dat via een brief van jou terug krijg.
Ik ben enorm fan van alles wat te maken heeft met persoonlijke groei, zelf ook al jaren opzoek naar mezelf en daardoor ook veel opzoek geweest op het spirituele vlak.
Lezingen, trajecten en hulp via allerlei wegen maar nu dus echt gevonden omdat ik in herstel zit.
In mijn tijd van actieve verslaving was ik altijd op zoek maar kon het nooit vinden en nu vallen alle stukjes op hun plek, bijzonder en heel mooi. Ik ben dus nu ook bezig mijn eigen coaching praktijk op te zette, met alles wat ik zelf al in die jaren geleerd heb over te brengen en anderen te helen, ik ben er nu klaar voor!
En overigens ben e en van de eersten (buiten mijn dichtbij staande mensen om) die ik dit vertel… 🙂
Supergaaf om hier mee bezig te zijn en het gaat steeds meer vorm aannemen. Hb ook hier weer een coach bij want k ben van mening dat de beste coaches leren van andere coaches.
Er komt ook zoveel moois op min pad, ook daar ben ik van mening dat het universum je dit brengt wanneer je daar klaar voor bent.
Gaaf dat jij hier ook zo mee bezig bent. Is het voor jou ook niet iets om daarmee te gaan doen? Anderen helpen? Of misschien met lotgenoten? Of doe je dit al?
Onze zelfhulpgroep zijn allemaal lotgenoten, en een sponsor is een herstellende verslaafde die langer in herstel zit. Ik heb vaste tijden die ik haar bel en eigenlijk heb ik wekelijks contact met haar over dingen waar je tegenaan loopt of wil bespreken met iemand. En als er echt nood is kan je diegene altijd bellen.
Hoe voel jij je eigenlijk in deze gekke tijd? Ik merk dat ik door alle persoonlijke ontwikkelingen heel sterk voel en totaal geen angsten heb. Ervaar jij dat ook of toch anders omdat je kwetsbaar bent?
Blijf gezond en tot volgende week weer Paula.
Liefs Renate
24 december 2020
Hoi Renate,
JE enthousiasme straalt uit je brief! Ik word er gewoon zelf ook vrolijk van.
Ja het naar buiten brengen da je zelf een praktijk opzet is best een beetje spannend. Maar wel leuk spannend! Ik herken dat wel aangezien ik daar vorig jaar zelf ook mee bezig was.
Ik was bezig met een praktijk voor healing en ontspanning, door middel van Intergrated Energy Therapie, Reiki, Raindrop massage, essentiële oloiën en readingen.
De praktijkruimte was klaar, mijn website ook en toen kwam SLE mij uit de droom helpen.
Dat was een harde klap en ik was er dan ook helemaal klaar mee, met alle positieve mindset dingetjes. Ik was het vertrouwen kwijt. Er zijn soms wel weer momenten dat ik mn oude zelf weer een beetje terugvind. En dat is erg fijn om te ervaren en daar geniet ik dan van. De praktijkruimte ben ik aan het opruimen, spullen aan et weggooien en een vriendin heeft het een en ander overgenomen. Moeilijk maar voor mij wel noodzakelijk. Anders blijf ik erin hangen ofzo en dat wil ik niet. Wat de toekomst brengt weet niemand dus ik laat het los.
Ik voel me alles behalve krachtig en sterk. Deels ook door de medicatie die ik gebruik, die hebben namelijk ook invloed op mijn emoties. Maar ook doordat ik zo moe ben, dan kan ik gewoon veel minder hebben. Maar ach, het is een proces en ik probeer ermee om te gaan.
Lijkt me trouwens erg prettig om gewoon elke week iemand te hebben waarmee je kan praten over de dingen waar je tegen aan loopt. Klinkt als een goed support systeem en zo wordt de kans op een terugval een stuk kleiner lijkt mij.
Ik wens je nog hele mooie en liefdevolle feestdagen toe en ik kijk uit naar je volgende brief in het nieuwe jaar! Doe jij nog aan goede voornemens?
Dikke kus,
Paula
7 januari 2021
Hoi Paula,
Wat ontzettend gaaf de dingen die jij gedaan hebt, mij trekt het enorm en blijf me ook absoluut ontwikkelen op dit gebied… Nooit uitgeleerd!! En de reis is zonder eindbestemming.
Wat lijkt het me ontzettend moeilijk dat je nu je spullen voor de praktijk aan het opruimen bent.
Heel dubbel voor je! Ik hoop voor jou ook echt dat het er wat positiever uitgaat zien met je ziektebeeld en dat je kan doen waar je hart ligt.
Ik ben tegenwoordig niet meer van de goede voornemens, ik neem ze per dag. Dat is iets wat ik ook geleerd heb met de persoonlijke ontwikkeling en mijn verleden als verslaafde, ik leef echt met de dag. Ik heb uiteraard wel lange termijn doelen maar dat zie ik anders als goede voornemens.
Heb jij goede voornemens? En wat zijn jullie plannen? Het is toch een beetje een vreemde oud en nieuw dit jaar. Mijn man moet werken op de ambulance dus ik zit alleen met de kinderen en we maken er wat van samen.
Sport jij eigenlijk? Of is dat lastig met jouw ziekte?
Dit was alweer mijn laatste brief voor jou, ik vond het ontzettend leuk om dit samen met jou te doen. Ik vond ons een super leuke match en vond het heel leuk om je op deze manier te leren kennen, om meer te weten te komen over je ziekte en wat het inhoudt want ik wist tot deze briefwisseling echt niet van het bestaan van de ziekte af. Dus dank je wel daarvoor.
Ik wens je in ieder geval heel veel liefde, geluk en vooral gezondheid voor het nieuwe jaar.
Heel veel liefs, Renate
14 januari 2021
Hoi Renate,
Eerlijk gezegd vind ik het lastig om deze brief te schrijven. Ik zit emotioneel/mentaal niet lekker en daardoor lichamelijk ook niet.
Ik zit in een traject van de wet Poortwachter wat me ongelooflijk veel energie kost en met veel tegenstrijdigheden.
Ik probeer het te accepteren dat dit mijn leven is en met het haalbaarheidsonderzoek moet ik het hebben over sollicitatiebrieven, cv’s en al dat soort geneuzel. Dit levert extra stress op wat weer resulteert in slecht slapen, en extra moe zijn.
Gelukkig heb ik volgende week weer een gesprek met mijn medisch psycholoog want op deze manier trek ik het niet en dat kan volgens mij ook niet de bedoeling zijn van dit onderzoek
Om nog op je vraag terug te komen over sporten. Ik ga elke dag een stukje wandelen, dat is voor mij het maximaal haalbare op dit moment. En ik heb wat lichte oefeningen van de fysio, maar het lukt me niet om dit elke dag te doen.
Ik heb erg genoten van je brieven! Mooi om je via deze manier te hebben leren kennen. Ik wens je al het goeds in de wereld, Ik ben heel benieuwd naar je praktijk!
Dit is geen afscheid, want we houden zeker contact via Instagram!
Dikke kus,
Paula
PS. Jessica, bedankt voor het mogelijk maken van deze briefwisseling.