Ga naar de inhoud

Chronisch & Happy

#openheidleidttotbegrip

Menu
  • Home
  • Agenda
  • Nieuwste verhalen
  • Bloggers
    • Anja – Anja’s gedachten
    • Danny – Danny Saat, staat & gaat
    • Eliane – Écht Eliane
    • Esther – Dokter Es
    • Jessica – Happyjess
    • Maxime – Mijn leven met MCTD
    • Nadia – Nanis Mestcellen
    • Naomi – De week van… Naomi
    • Rita – Mijn ‘vriend’ MS & ik
  • Positieve Gastschrijvers NIEUW
    • Positieve Gastschrijvers A t/m M
    • Positieve Gastschrijvers N t/m Z
  • Hé jij, vertel eens even…
    • Renate & Paula
    • Desiree & Marit
    • Maxime & Rita
    • Maria & Stephanie
  • Thema week
    • De foto en zijn verhaal
  • Maandelijkse rubrieken
    • Chronisch in ‘t buitenland
    • Chronisch & Indrukwekkend
    • Identiek & anders
      • Alexía en Andriani – Identiek & Anders
      • Annemarieke & Yira – Identiek en Anders
    • Mijn strijd…
    • Zorg(en) met BEWONDERING
  • Koninklijke Viso
    • Koninklijke Visio
  • YouTube
  • TEAM
  • Chronisch & Happy extra
    • Danielle – Danielle’s chronische avonturen
    • Bart – Gewoon Bart
    • Jolanda – MS Diva
    • René – Mijn leven met Bechterew
    • Ive – Ive-Olution
    • Externe links
    • Media
  • CONTACT
Menu

Rita – De foto en zijn verhaal

Geplaatst op 8 maart 20222 maart 2022 door Jessica

Tussen wal en schip

Wij hebben een boot en ik moet je zeggen dat is heerlijk. Ons laatste spaargeld zit erin en mijn man heeft em zelf helemaal opgeknapt.

Op vakantie gaan doen we niet maar als het een mooie dag is pakken we de boot. Ook al voel ik me een dag niet zo oké, dan ga  ik toch graag mee. Verstand op 0 en blik op oneindig.

Zo ook op een mooie zomerdag.  Mijn man moest naar het toilet en we waren dicht in de buurt van de jachthaven van Naarden. Ik moest eigenlijk ook naar de wc maar ik was die dag erg moe en dacht: ‘laat maar zitten, boot in en uit, nu even niet.’ ‘Doe nou maar wel’, raadde mijn man mij aan. En ik dacht: ‘vooruit dan maar, is ook wel fijn.’

Zo gezegd zo gedaan. Ik stond met een been op de kant en een been nog op de boot. En ja hoor, de boot dreef wat naar achteren en ik in een spagaat. Zie je het voor je? 😂 Mijn man mij gelijk vastgegrepen, maar het was helaas te laat, ik zakte tussen de kant/wal en schip. 

"Op 'één, twee, drie' hebben ze me aan de kant getrokken."

De kracht om er zelf uit te komen had ik niet. Mijn man kreeg mij helaas ook niet op de kant en daar hing ik dan. Ik raakte lichtelijk in paniek en ging om hulp roepen/schreeuwen. En daar kwamen van alle kanten gelukkig wat mensen aan. Op ‘één, twee, drie’ hebben ze me aan de kant getrokken, wat was ik gelukkig en blij. Maar ik vond het ook wel gênant om daar zo te liggen. Maar het was niet anders en gelukkig was ik gered.💪🏻

Een mevrouw van een andere boot bood me heel lief droge kleren aan. Moraal van het verhaal, ik ga er nòòit meer uit om naar de wc te gaan als ik erg moe ben. Weer een leermomentje voor mijzelf en een hilarisch avontuur, dat was het me wel.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Nieuwste verhalen

  • ADD – Nanis mestcellen
  • Spoons – Chronisch in ‘t buitenland
  • Barry – Positieve Gastschrijvers
  • Het revalidatiecentrum – Danny Saat, staat & gaat
  • Céline over haar dochter Nadia – Zorg(en) met BEWONDERING

Volg ons

logo Chronisch & Happy

Archieven

februari 2023
M D W D V Z Z
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728  
« sep    

Openheid leidt tot begrip

© 2023 Chronisch & Happy | Aangedreven door Minimalist Blog WordPress thema