Terugblik op 2020
2020 is een jaar geweest die ik niet snel zal vergeten. Ik ben aardig gefixeerd geweest op het halen van mijn doelen tot het punt dat ik bij mijzelf dacht, gebeurt wat er gebeurt, ik ga het halen. Ik had er ook het volste vertrouwen in dat ik het zou halen. Met die instelling gaf ik mijzelf een extra push om het tot een succes te brengen. Het gaf mij dat beetje extra om ook te gaan sporten op de dagen dat ik eigenlijk niet echt wilde.
Het volbrengen van de halve marathon gaf mij het gevoel dat voor het eerst sinds 27 jaar ik een keer van de Bechterew heb gewonnen, al moest ik voor mijzelf daar ook een balans in zien te vinden. De kans is namelijk dat wanneer je alleen maar focust op een moment in de toekomst je in het nu vergeet te leven. En ook om er voor te zorgen dat ik, om wat voor reden dan ook, mijn doel niet gehaald zou hebben, ik het niet
als falen zou zien. Om die balans te creëren heb ik twee lijstjes gemaakt als naslagwerk. Het eerste lijstje is de zogenaamde “to do list’’; wat ik nog wil of moet doen en wat ik nog wil bereiken.
Om niet alleen maar tegen een berg aan te moeten kijken met wat ik nog te volbrengen heb, heb ik ook nog een tweede lijst gemaakt waar ik de punten opschrijf, die ik al volbracht heb. Het geeft mij een meer voldaan gevoel als ik lees naar wat ik al
volbracht heb en dan krijg ik een lach op mijn gezicht.
Ik ben bepaald niet slecht bezig geweest.
Ja, ik heb de halve marathon volbracht en durf ik ook aardig trots te zijn op mijzelf. Ik heb een doel gehaald waarvan ik in de eerste 3 maanden van dit jaar niet eens wist dat dat mogelijk zou zijn voor mij. Met als kers op de taart dat ik andere mensen mocht inspireren om zelf ook net iets verder te reiken. Het delen van mijn verhaal en ervaring kan voor een ander een leidraad geven in hun leven. Dit heb ik het
afgelopen jaar mogen ervaren. Dit jaar zijn er via internet aardig wat chronisch zieken samengekomen om hun verhaal te vertellen en ervaringen uit te wisselen. Niemand zal ooit, met alle liefde, helemaal begrijpen wat je hebt moeten doorstaan als een lotgenoot.
Door de gesprekken die ik gehad heb met lotgenoten heb ikzelf de donkerste perioden van mijn leven her ervaren. Oude pijnen kwamen naar boven om het verder te
verwerken. Je komt er pas achter wat je al die tijd hebt meegesleept wanneer je het eindelijk los kan laten.
Nee ik ben nog niet waar ik wil zijn, maar ik ben ook niet meer waar ik was. Ik kan vol trots terugkijken op 2020. En ik kijk uit naar wat 2021 zal brengen.
Ik wens jullie een prettige jaarwisseling en alvast een geweldig 2021.