Verrassing – De week van… Naomi
Afgelopen maandag werd ik ineens verrast. Er was een mogelijkheid dat mijn konijn weer zwanger was omdat een konijn de dag na de bevalling meteen weer vruchtbaar is. Aangezien ik kleintjes heb ontdekt toen ze al ongeveer een week oud waren was er dus een kans dat ze weer zwanger was. Omdat vader en moeder toen nog samen leefden.
Ze begon op zondag weer allemaal haren te plukken en deze in het hok te verzamelen. Ze begon weer een nestje te bouwen. Ik dacht meteen dat er binnenkort weer nieuwe konijntjes geboren zouden worden. Ik had gelijk en maandag ochtend vond ik vijf baby konijntjes in het hok. Helaas was er meteen al eentje overleden. Later die avond weer eentje en dat betekende dat er nog drie over waren.
De oudere kleintjes moesten meteen bij de moeder weggehaald worden omdat ze anders de melk die bedoeld is voor de nieuwe kleintjes op drinken. Zo gezegd zo gedaan. Het hele hok schoon gemaakt. Moeder konijn bovenin met de kleintjes waar ze zat daar hoefde ik niks aan te veranderen. De grote kleintjes midden in en het mannetje Lucky onderin.
"Ik was helemaal kapot..."
Door de dag heen nog een paar gekeken of alles goed ging omdat de grote kleintjes ineens weg waren gehaald bij de moeder, Lucky nu niet naar boven kon en moeder met nieuwe kleintjes zat.
De volgende ochtend dinsdag was het, ging ik weer kijken en waren de andere drie kleintjes ook overleden. Moeder Happy heeft er waarschijnlijk geen aandacht aan besteed. Het is goed zo. Waarschijnlijk was of moeder konijn Happy overleden of de kleintjes wat dus is gebeurd. Ik ben blij dat alles goed gaat met de grote kleintjes, vader Lucky en Happy.
De kleintjes ben ik tam aan het maken wat super leuk is! Ze worden steeds nieuwsgieriger en gaan op ontdekking. Ik kan ze steeds langer op tillen en kan er ook meer mee doen. Ze zijn allemaal heel lief!
Woensdag had ik pech met de trein. De trein reed maar twee stations verder. Daar stopte de trein en werd er om geroepen dat er een sein storing was en de trein niet verder kon rijden. Het is vanaf mijn huis ongeveer een half uur rijden naar het station waar ik gestrand was. Als ik via andere plaatsen moest reizen zou ik super lang onderweg zijn. Gelukkig was mijn moeder weer terug van vakantie en kon ze mij op halen. Het was een hectische dag en de hele planning was in de war. Ik was helemaal kapot, maar was blij dat mijn moeder mij had opgehaald met de auto. Als ik zelf met het ov terug had moeten komen was ik veel langer onderweg geweest.
"En het rechtstreeks in mijn darmen komt."
Donderdag moest ik weer naar het ziekenhuis. Deze keer voor de wissel van mijn button. Dit is (ik noem het altijd een soort ventieldopje) waar ik mijn sondevoeding op aan sluit en het rechtstreeks in mijn darmen komt. De vorige keer was het heel erg pijnlijk, ging het niet helemaal goed en lukte het mij zelf niet. Ik zag er best tegen op had er eigenlijk helemaal geen zin in, maar het ging gelukkig goed! Ik heb het helemaal zelf gedaan en de volgende keer mag ik het thuis doen! Wel op een doordeweekse dag in de ochtend zodat als ik de button er niet (goed) in krijg ik meteen naar het ziekenhuis kan komen. Het gat kan namelijk na één uur al dicht groeien. Dan moet ik opnieuw geopereerd worden en moet er opnieuw een sonde geplaatst worden. Daar heb ik natuurlijk geen zin in.
Al met al een drukke en bewogen week. Ik zie jullie weer over twee weken hopelijk!
Liefs,
Naomi