Intussen is het begin maart en woon ik sinds eind februari samen met Kiyoshi in een andere stad, de stad waar ik geboren ben en waar mijn broertje op nog geen kilometer afstand woont. Het is allemaal even wennen voor ons beide want opeens hebben wij veel ruimte, wonen wij vier hoog en slapen wij met z’n tweetjes in bed, alleen wilt kiyo niet onder de deken.
Maar al met al gaat het goed (op mijn maag en darmen na want die gaan echt hun eigen weg) en genieten wij van de rustige buurt, familie die over de vloer komt om te helpen en van elkaar. Ik kan niet anders zeggen dat 2022 mijn of ons jaar gaat worden want na een hele hoop downs is het nu eindelijk eens tijd voor rust, structuur en liefde.
Er staan komende weken een héle hoop ziekenhuis afspraken op en ik begin binnenkort met mijn eerste behandeling door middel van een ketamine infuus. Alles wordt beter en we gaan ons best doen het beste uit 2022 en alle andere jaren te halen. ♡
‘Elkaar loate goan is och leefde.’
Veel liefs,
Nani