Afgelopen weekend was ik een weekend weg. Het was niet zomaar een weekend weg, maar een weekend met andere chronisch zieken en dan specifiek met het syndroom van Ehlers-Danlos. Twee jaar geleden (het vorige weekend wat georganiseerd was) was ik er voor de eerste keer bij. Het was toen goed bevallen dat het mij leuk leek om dit jaar ook weer mee te gaan. Ik was nog niet zeker van mijn plek om mee te kunnen met het weekend omdat er geloot werd wie er mee mochten. Degene die voor het eerst mee gaan zijn verzekerd van een plek en onder degene die al vaker zijn mee gegaan wordt er geloot. Als je niet bent uitgeloot voor het weekend wordt je op de wachtlijst gezet. Mocht er dan iemand toch niet mee kunnen mag de eerstvolgende op de wachtlijst/reservelijst mee.
Het weekend wordt georganiseerd door de VED (Vereniging van Ehlers-Danlos patienten) Als je mee wil met dit weekend moet je lid zijn van deze vereniging. Het weekend is laagdrempelig en alles mag niks moet. Je kunt tussendoor gewoon slapen en rusten wanneer je wil. Niks is gek en iedereen begrijpt elkaar. Ook zijn er van allerlei leeftijden van jong tot oud. Ik vond het vooral ook heel leuk om de mensen die ik online wel eens spreek nu in het echt te hebben gezien. Het was een geslaagd weekend! En ik wil zeker nog een keer mee 🙂