Wespennest… – Happy Jess
Er is één zin die maar door mijn hoofd blijft spelen en dat is dat de gemeente verwacht dat mijn dochter van amper 17 wel voor mij kan zorgen, ondanks haar pittige, Internationale opleiding. De gemeente gaat zelfs zo ver dat het stelt dat ik geen aanpassing nodig heb en dat er zelfs van een verhuizing geen sprake is, indien er een kind in mijn huis woont en ik ook nog stukjes kan lopen. Opnieuw gaan ze op de stoel van de arts zitten… En nee, dit is geen berichtgeving die komt van een eerder moment in de procedure: dit is van twee weken geleden. Vlak voor ik mijn blog “Zennn” schreef, vlak voor ik de mails van mijn dochter én ex-man voorbij zag komen gericht aan de burgemeester en verantwoordelijk wethouder.
BIJ EEN KEER IS ER SPRAKE VAN EEN INCIDENT, BIJ EEN TWEEDE KEER IS HET TOEVAL, BIJ EEN DERDE KEER IS ER SPRAKE VAN EEN PATROON EN BIJ EEN VIERDEKEER IS HET RONDUIT VERDACHT.
Peter R de Vries
De gemeente heeft in alle procedures steeds de fout gemaakt op de stoel van de arts te gaan zitten. In totaal vier keer… Zoals Peter R. de Vries schrijft: ‘dat is ronduit verdacht.’ En mijns inziens gaat er dus op de betreffende afdeling heel veel fout waar mensen zoals ikzelf de dupe van zijn.
"Ik ben serieus chronisch ziek..."
Nu ik dankzij mijn advocaat weet dat deze twee dames van de gemeente Coevorden mijn blog lezen, serieus, dacht ik: laat ik het wespennest even wat verder opporren. Want de wet zegt dat ik zelfredzaam moet zijn. Dus hoe harteloos ben je dan als je stelt dat een kind van 17 (die een pittige Internationale opleiding volgt) wel kan zorgen voor haar moeder? Nou, ik laat het antwoord bij jullie. Shoot!
Terwijl ik in alle rust mijn kerstdorp opbouw, bedenk ik me dat het allemaal wel heel ernstig is, hè. Ik bedoel dat de dames in kwestie namens de gemeente tijdens de hoorzitting de opmerking maakten dat er medewerkers omvielen dankzij deze situatie. Zo’n opmerking is de wereld op z’n kop, toch? Ik bedoel, als je je werk gewoon normaal en fatsoenlijk had gedaan, dan had je nooit in deze situatie hoeven zitten en daarnaast: hoe denk je dat ik me voel? Ik ben serieus chronisch ziek en heb te maken met een conflict van heb-ik-jou-daar en ga ik alleen maar verder achteruit. Dus omvallen? My ass.
En dan het andere deel wat ik echt ernstig vind namelijk dat er over mij gepraat wordt in plaats van met mij. Alsof ik een nummer ben die enorm veel geld kost in plaats van een burger die dringend hulp nodig is. Tot op heden is er nog steeds niemand geweest, al heb ik inmiddels wel al een tweede mail mogen ontvangen van onze nieuwe burgemeester die schreef dat er echt een datum aan zit te komen. En even tussen jou en mij (en de twee dames van de betreffende afdeling van de gemeente die inmiddels fan zijn van mijn blog): ik kijk er naar uit. Volgens mij is de man een schat en wil hij geen lijken in de kast nu hij net begint. Fingers crossed dat ik het bij het rechte eind heb, maar dat terzijde.
Ik denk echt dat ik de burgemeester, tezamen met mijn advocaat en Eddie, duidelijk kan maken wat er speelt, wat er aan de hand is én waar het mis gaat. En heel graag zou ik in de toekomst zelfs willen helpen het systeem te verbeteren zodat dit gestopt wordt want het is zo verdrietig te bedenken dat er mensen zijn, die niet zo’n mooi team om zich heen hebben, die moeten afhaken omdat ze niet tegen zo’n machtig orgaan kunnen vechten.
Juist als je chronisch ziek bent is het écht niet te doen. Zonder mijn hulptroepen was ik een jaar geleden ook afgehaakt. Hoe heftig is dat?
Ik ben dankbaar voor mijn hulptroepen en het feit dat ik ondanks alles niet aan opgeven denk. Juist ook omdat ik weet dat ik in mijn recht sta en dat geeft mij toch steeds weer iets van kracht. Ik denk overigens dat dit ook de reden is waar “men mij niet moet”. Ik weet hoe ik het verbaal moet brengen, ik weet hoe ik het op schrift moet brengen. Ik ben niet bang en heb een juridische achtergrond dus mij maak je in die zin de pis niet lauw. Het sterkt mij alleen maar in mijn gevecht als ik merk dat ik te maken heb met mensen die geen idee hebben wat ze aan het doen zijn. Ik neem geen blad voor de mond en kom dan juist op voor mijn gezondheid. Mijn leven.
Ik denk met een aan zekerheid grenzende zekerheid dat ze mijn bloed wel kunnen drinken en dat ik me nu in een wespennest bevind. Maar nogmaals: dat had niet gehoeven als ze hun werk naar behoren hadden gedaan.
"Ik kan het sinds mijn laatste blog aardig los laten."
En ik snap dat dat lastig is, ook voor de twee dames die as we speak dit stuk lezen en hun blonde lokken uit hun hoofd rukken, maar zo werkt het toch? Als je je werk goed doet, dan hoef je je geen zorgen te maken. And last time I checked is er geen enkele ambtenaar die op de stoel mag plaatsnemen van een arts.
Overigens, als jij je werk niet goed doet, keer op keer, dan moet je toch een keer bij de grote baas komen om uit te leggen waar het steeds fout gaat? Precies…
Enniewee, ik kan het sinds mijn laatste blog aardig los laten. Ik benader het dag voor dag, stap voor stap. Ik probeer het grote woord “ontspannen” tot een nieuw niveau te tillen waarbij genieten van de meest idiote kleine dingen op één staat. Zoals mijn kerstdorp.
Ik adem in… En ik adem uit. Alles komt goed.
Graag tot over twee weken! X Jess
Goed verwoord Jessica! Fijn om te weten dat de mensen die over jouw leven beslissen, eindelijk de moeite nemen, zich erin te verdiepen! Veel te laat en op de verkeerde manier helaas maar toch. Hoe schrijnend is dit. Jij bent zo sterk en dapper en volhoudend met het juiste team om jou heen. En jij weet van wanten en juridisch ook het nodige. Maar hoeveel mensen zitten niet in een soortgelijke situatie, zonder hulptroepen en kennis?………… aan hun lot overgelaten…..Triest. Het is heel goed dat je voor jezelf op komt maar het siert je zó dat je je voor het lot van anderen sterk wil maken en in wil zetten! En dat geeft je juist nog meer kracht denk ik, terwijl je eigenlijk aan het einde van je Latijn bent…. dankzij….. nou ja dat weten we inmiddels…….Ik hoop op een goede afloop lieverd…stay strong 😘👊🍀
Ook jij bent goud waard in dit verhaal. Ik weet niet wat ik zonder je had gemoeten tijdens de hoorzitting. Love you. ❤️